Główni bohaterowie sześcioczęściowego, nakręconego w radzieckim Tadżykistanie serialu Sajdo Kurbanowa i Wiktora Mirzajanca „Dżura – myśliwy z Min-Archaru” są o dziesięć lat starsi. Powoli wchodzą w dorosłość. Świat staje przed nimi otworem. I nawet jeśli to nie oni pierwsi poczują zew i opuszczą rodzinną osadę, można być pewnym, że prędzej czy później wielki świat zapuka do ich drzwi. O co na pewno postara się podstępny Tagaj.  |  | ‹Dżura – myśliwy z Min-Archaru – część 2›
|
W drugiej części historyczno-przygodowego tadżyckiego dramatu „Dżura – myśliwy z Min-Archaru” przeskakujemy o dziesięć lat do przodu. Gdy opowieść, oparta na książce ukraińskiego prozaika Gieorgija Tuszkana, się rozpoczynała – był 1918 rok. Zaledwie kilka miesięcy po wybuchu rewolucji październikowej, o której zresztą mieszkańcy zagubionej osady w górach Pamiru, nic nie wiedzieli. Dekadę później ich wiedza na ten temat wciąż jest zerowa. Żyją przecież w całkowitej izolacji, z dala od ludzkich siedzib. Nie docierają do nich gazety ani bolszewiccy aktywności. Jedynym człowiekiem z zewnątrz, który – w zamian za skóry i złoto – dostarcza ryż (i inne produkty), jest Tagaj (uzbecki aktor Jodgor Sogdijew). Miejscowi, a zwłaszcza aksakał, czyli mądry starzec, przywódca wioski (Nabi Rachimow, kolejny Uzbek w obsadzie filmu), uważają go za przyjaciela. Nie wszystko jednak o nim wiedzą… Ukrywający się pod pseudonimami scenarzyści serialu, Marlen Chucyjew (vide kultowa „ Wiosna na ulicy Zarzecznej”) i jego syn Igor, w drugiej odsłonie historii przenoszą fabułę do 1928 roku. Wychowujący się na jednym górskim „podwórku” tytułowy bohater Dżura (w tej roli naturszczyk Iskander Irkajew), jego najbliższy kompan Kuczkar (Uzbek Abduraim Abduwachobow) oraz ich przyjaciółka Zajnab (Gułru Astanowa) są już wchodzącymi w dorosłość nastolatkami. Wkrótce to na ich barki spadnie obowiązek utrzymania rodziców i dziadków; w tym celu muszą zdobyć odpowiednie umiejętności. Po uroczystości inicjacji, której przewodniczy aksakał, Dżura zostaje wysłany w góry na pierwsze, w pełni samodzielnie polowanie. W wyprawie, wiążącej się z wieloma niebezpieczeństwami, towarzyszy mu Kuczkar. Nie jest on może najodważniejszym człowiekiem na świecie, ale w sytuacjach ekstremalnych potrafi okazać hart ducha. W tym samym czasie do osady dociera Tagaj. Nie jest sam, ale tym razem nie towarzyszą mu kupcy, na których przybycie liczyli mieszkańcy. Niezadowolony z tego, że przewodnik sprowadził do wsi obcych, aksakał strofuje przybysza. Ten jednak nic sobie z tego nie robi. Od wielu lat trudni się przemytem towarów i ludzi z Chin do Turkiestanu; wśród tych ostatnich nie brakuje też wrogich władzy radzieckiej basmaczy. Tagaj nie robi tego oczywiście bezinteresownie. Ale czy na pewno zależy mu jedynie na pieniądzach? Owszem, jest człowiekiem niezwykle chciwym, ale w tym wypadku ma też inne cele do osiągnięcia. Jakie – zostanie zdradzone dopiero w części trzeciej. W każdym razie teraz chce uczynić z Min-Archaru swoją bazę wypadową. Inna sprawa, że ma też chętkę na wyrastającą na piękną kobietę Zajnab. W tym czasie Dżura i Kuczkar przeżywają dramatyczne przygody w Czarnych Górach. Przez przypadek poznają też pewną tajemnicę sprzed lat. W czasie polowania Dżura spada w przepaść; na szczęście jest asekurowany liną, więc nic złego mu się nie staje. Ma jednak wrażenie, że w lodowcu widzi… duchy. Jak się później okazuje, są to jedynie zamarznięte ciała mężczyzn, którzy dziwnym trafem mają przy sobie przedmioty ze złota. Wtedy też chłopak przypomina sobie wydarzenia, jakie miały miejsce przed dziesięciu laty i w nieżywych rozpoznaje kupców, których kiedyś przywiódł do Min-Archaru Tagaj. Później przez lata przekazywał on mieszkańcom pozdrowienia od nich. Teraz wiadomo, że kłamał. Tylko dlaczego? Co chciał osiągnąć, wprowadzając w błąd aksakała? Widz zna odpowiedź na te pytania. Pojawiły się one bowiem w zakończeniu części pierwszej serialu. Części, którą możemy uznać za introdukcję. Część druga pełni zresztą bardzo podobną rolę. Rezyserzy Sajdo Kurbanow i Wiktor Mirzajanc również i w niej skupiają się głównie na przedstawieniu głównych bohaterów, którzy z tymi sprzed dziesięciu lat niewiele przecież mają wspólnego. Wówczas byli dziećmi, teraz są niemal dorosłymi ludźmi. Z innymi borykają się problemami, inne mają marzenia, inne też łączą ich relacje. A przede wszystkim – zwłaszcza Dżura – rozumieją znacznie więcej. I zdają sobie sprawę, że Tagaj, którego dotąd uważali za przychylnego im, tak naprawdę jest człowiekiem okrutnym i podstępnym. Co potwierdzą zresztą kolejne odsłony adaptacji powieści Gieorgija Tuszkana.
Tytuł: Dżura – myśliwy z Min-Archaru – część 2 Tytuł oryginalny: Джура – охотник из Мин-Архара Rok produkcji: 1985 Kraj produkcji: ZSRR Czas trwania: 69 min Gatunek: dramat, historyczny, przygodowy Ekstrakt: 50% |