Kiedy patrzy się na okładkę ich najnowszej płyty, jak też na promujące ją zdjęcia muzyków, można odnieść wrażenie, że szwedzkie Trio Daniela Karlssona to zespół, który do grania jazzu podchodzi na dużym luzie. W rzeczywistości jest inaczej. Żarty żartami, ale kiedy artyści wchodzą do studia, można mieć pewność, że wyjdzie spod ich rąk płyta, której fani jazzowej pianistyki będą słuchać z niekłamaną przyjemnością. Tym razem jest to album zatytułowany „Sorry Boss”.  |  | ‹Sorry Boss›
|
Za mniej więcej dwa tygodnie, 17 października, szwedzkie trio pianisty Daniela Karlssona pojawi się w Polsce. Zespół wystąpi w Słupsku na dwudziestej dziewiątej edycji Komeda Jazz Festival. Koncert ten zbiegnie się w czasie z premierą najnowszej – siódmej już – długogrającej płyty formacji, której muzycy od lat pozostają wierni obranemu stylowi: klasycznej pianistyce jazzowej. Nie oznacza to jednak, że Skandynawowie tkwią w skansenie lat 60. czy 70. ubiegłego wieku. Ich jazz brzmi bowiem bardzo nowocześnie, a oni sami tym różnią się od wielu innych podobnych grup, że mają spore poczucie humoru i duży dystans do siebie, czego dowodzą chociażby wykonane w celach promocyjnych zdjęcia artystów. Początki Daniel Karlsson Trio sięgają 2013 roku. To wtedy pianista i kompozytor, który użyczył swojego imienia i nazwiska nazwie zespołu, zaprosił do współpracy kontrabasistę Kristiana Linda i perkusistę Fredrika Rundqvista. W tym składzie grupa zarejestrowała dwa albumy: debiutancki „Das Taxibåt” (2013) oraz wydany rok później „Fusion for Fish” (zwróćcie uwagę na tytuły płyt, one również świadczą o „jajcarskim” usposobieniu Szwedów). W 2015 roku pożegnał się z kolegami Lind, a jego miejsce zajął, pozostający w składzie do dzisiaj, Christian Spering. Jego usłyszeć możemy na pięciu kolejnych, jak dotąd, longplayach: „At the Feel Free Falafel” (2016), „Ding Dong” (2017), „5” (2018), „Fuse Number Eleven” (2019) oraz tym najnowszym – zarejestrowanym w prywatnym studiu lidera mieszkającego na co dzień na należącej do Archipelagu Sztokholmskiego wyspie Runmarö – „Sorry Boss”, który parę miesięcy temu poprzedzony został jeszcze EP-ką „Climbing the Ladder” (2023). Chociaż muzycy Tria charakteryzują się dowcipem, potrafią też zagrać bardzo poważny jazz. Dowodem na to jest otwierający płytę „Bus Stop Story”, w którym fortepian elektryczny lidera płynnie przechodzi od wątków bluesowych, poprzez fragmenty eksperymentalne, po motyw elegijny, zachwycający swym pięknem i smutkiem. Trzeba przyznać, że początek udał się skandynawskim artystom nadzwyczajnie! A dalej? Drugi w kolejności numer tytułowy łączy w sobie z kolei energię i rozmach z romantycznością. Karlsson jednak znajduje tu także miejsce na konkretniejsze dźwięki, z jednej strony dynamicznie brzmiące syntezatory, z drugiej – wirtuozerską improwizację na fortepianie akustycznym. Całość spina natomiast pełną poetyczności subtelną klamrą. Kontemplacyjnego nastroju nie brakuje także króciutkiemu „Last Minute”, w którym fortepian raz brzmi zaskakująco dostojnie, to znów zwiewnie i ilustracyjnie. Inaczej rzecz ma się w znacznie dłuższym „Heaven or Elsewhere”. Karlsson ponownie sięga tu jednocześnie po dwa fortepiany (choć raczej nie należy wątpić w to, że obie ścieżki nagrał oddzielnie): jeden służy mu do wprowadzenia nieco mrocznie brzmiącego motywu rytmicznego, na drugim gra znacznie lżejszą gatunkowo solówkę, która z czasem przechodzi w kolejną energetyczną improwizację. W „Happy Hour” Christian Spering i Fredrik Rundqvist skupiają się przede wszystkim na „podgryzaniu” Daniela, który starając się nadążyć za ich zmieniającymi się nastrojami, raz popada w zamyślenie (vide partia syntezatora), to znów stara się pogonić kolegów, serwując im fortepianowy happening. „Confidential Document” to zarazem najkrótszy, jak i najbardziej klimatyczny fragment opowieści snutej przez Trio Daniela Karlssona. Podczas koncertów może on stanowić bardzo przydatny dla Christiana i Fredrika przerywnik, pozwalający im na zaczerpnięcie oddechu i wzięcie paru łyków wody. Zwłaszcza że w następującym po nim „Pigeons on the Wire” mają sporo pracy. Choć sama kompozycja do szczególnie dynamicznych nie należy, to jednak Spering ma zaszczyt zagrać w niej solówkę na kontrabasie, podczas której towarzyszy mu jako kolega-rytmik lider zespołu. Pierwsze sekundy zamykającego album – opublikowany przez wytwórnię Howling Jazz!!! – „Clock Out” starszym słuchaczom w Polsce mogą wydać się znajome. Przypominają bowiem awangardową czołówkę telewizyjnego magazynu kulturalnego „Pegaz”. Dalej też zresztą jest awangardowo i zadziornie. Dopiero w finale Trio spuszcza z tonu i po raz ostatni prezentuje swoje romantyczne oblicze. Skład: Daniel Karlsson – fortepian, fortepian elektryczny, syntezatory, muzyka Christian Spering – kontrabas Fredrik Rundqvist – perkusja, instrumenty perkusyjne
Tytuł: Sorry Boss Data wydania: 6 października 2023 Nośnik: CD Czas trwania: 38:29 Gatunek: jazz W składzie Utwory CD1 1) Bus Stop Story: 04:52 2) Sorry Boss: 06:06 3) Last Minute: 02:43 4) Heaven or Elsewhere: 06:18 5) Happy Hour: 04:37 6) Confidential Document: 02:22 7) Pigeons on the Wire: 04:57 8) Clock Out: 06:33 Ekstrakt: 70% |