Wiesława Ptaszyk
Osika
ileż drżenia
w drobnych liściach
doszło do tego
że rozglądam się za zającem
niechby przykicał
i dalej mnie zwodził
drzemał na miedzy
przemykał w gęstwinie
i czekał
jakby znał wszystkie tropy
bo kiedy głuchną pola
umykają pacierze
ileż drżenia
w drobnych liściach
w najpiękniejszym miesiącu
i choć dla ciebie dni
zdawały się nie mieć końca
od świtu z bańkami mleka
po wieczór z górą kanapek
nie okazywałaś zwątpienia
wyrywając z korzeniami każdy chwast
obok warzyw zakwitały goździki
a na niepogodę suszyliśmy hyczkę
1)długo wierzyłam w jej moc
spośród wszystkich okien
pozostało już tylko jedno
pierwotne
niepozorne okienko
pomyślane tak aby do środka
nie wnikało za dużo światła
pokryte tyloma warstwami
że haczyk ramki na trwałe
zrósł się z ościeżnicą
ani dojrzeć ani przewietrzyć
minione światy
Wiesława Ptaszyk – urodziła się w 1961 r. w Grodzisku Wlkp. Z wykształcenia historyczka. Od 2016 r. związana z Forum Literackim Ogród Ciszy; swoje wiersze publikowała w antologiach: „Ogrodowe spojrzenia” (2018) i „Ogrodowe spotkania” (2020). Jej debiutancki tomik pt. „Gdzie powraca moje słowo” (2019) został nominowany do ORFEUSZA – Nagrody Poetyckiej im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego za najlepszy tom roku 2020. Drugi zbiór wierszy pt. „Przenikanie” ukazał się w 2021r. Pasjonuje się fotografią i genealogią. Napisała książkę o swoich przodkach po mieczu pt. „Jaśki. Wspomnienia o rodzinie Przybylskich z Bukowca” (2020). Należy do Nowotomyskiego Piętra Wyrazów Literackich, Gdańskiego Klubu Poetów i Związku Pisarzy ze Wsi.
Serducho!