Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 9 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Tomasz „Komandos” Guziak
‹Powstaniec›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
AutorTomasz „Komandos” Guziak
TytułPowstaniec
Gatunekpoezja

Powstaniec

Tomasz „Komandos” Guziak
Gdzie niebo nakłute gwiazdami
Jak martwym tworem na wynos
Lęku pieczętującego ciszę

Tomasz „Komandos” Guziak

Powstaniec

Gdzie niebo nakłute gwiazdami
Jak martwym tworem na wynos
Lęku pieczętującego ciszę

Tomasz „Komandos” Guziak
‹Powstaniec›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
AutorTomasz „Komandos” Guziak
TytułPowstaniec
Gatunekpoezja
Ptaka śpiew
W powiekach zamkniętych
Gorzkimi łzami,
Gdy zapach zieleni unosił już wiatr,
Uśpione wspomnienie z daleka przyniosły,
Szturchnęły je lekko – kazały mi wstać.
Jak nieśmiały ptaka
Samotnego śpiew
Cisza ta zapada w twarz,
Kładzie mi palce na ustach
I każe słuchać ruchu skrzydeł.
Gdzie róża biała rozkwita na skale
Bez treści, znaczenia,
Błędnym zbiorem nut,
Za życie!
Bez potrzebniejszych słów.
Człowiek długo spycha swe uczucia w niedocieczone głębie,
ale gdy raz wypłyną one na powierzchnię
i na ich podstawie zdecyduje, na próżno szukałby w sobie przyczyn,
wytłumaczenia swej decyzji.

Myślą i uczuciem
Myślą i uczuciem istnieje.
Wylewam krople
Rzucone w serc morze.
W horyzont pamięci
Spoglądam
W ten czas i miejsce
Gdzie zrodzić się nie mogłem.
Myślą i uczuciem istnieje.
Rzucony ze skały
W głęboką przestrzeń.
Gdzie rodzić się nie mogę
W ten czas i miejsce
Spoglądam
W horyzont pamięci.
Myślą i uczuciem istnieje.
Rzucam kamieniem w epokę
Zatrzyma się przy jej grobie.
Znaczę tę drogę
Ten czas i miejsce
Gdzie zrodzić się nie mogę
W tym czasie i świecie,
Bo myślą i uczuciem istnieje.

Tomasz „Komandos” Guziak
Tomasz „Komandos” Guziak
Powstaniec
Posągi stojące jak wyspy
W poszarpanych duszach,
W ciszy znieruchomienia
Jak talizman
Wśród wspomnień
Czaru miało Twoje imię,
Gubiąc się z daleka
W kurtynie świata.
Wbitą wyspą czasu
Budząc się z wieków
Jak wiatr z daleka,
Grobowców bez treści
Usta Twoje szepcą
Jak ptaki
Czarnego kamienia.
I tylko krzyknąć nie umiem
„W ostatnim skoku
w nieskończoną dal …”
Gdzie niebo nakłute gwiazdami
Jak martwym tworem na wynos
Lęku pieczętującego ciszę
Cząstki niemych głosów
Pachnące kurkumą
Jak momentami miodu,
Ciągłym bólem zatopione
(Ukończono w nocy 7 września 2009 r.)

Agonia
Prowadzony dłonią spojrzenia
Swym oddechem wyznaczam rytm
I spraw by noc mym dniem była,
Gdy przez palce łzy przeleję
Nad swym ciałem.
Tylko ja odejdę wraz ze świtem.
Będziesz szukał i pytał bez sensu.
Gdy niebo się ściemnia
Odtruwam umysły,
Co ukazują kolorów niemoc.
Choć by tylko dziś
Jak dawniej w żeń tej nocy
Nasz wspólny płacz
Słyszalnie odzwierciedla dźwięki,
Z poza ciszy smutku zatonięcie,
Że umieram i znikam.
Ale gdy odejdę wraz ze świtem
W tajemnicy uczucia niewoli
Ty pozostaniesz.

Zapytać siebie
Świat rozlewa krwawych potoki
Serc, które kiedyś kochały.
Gdzie ten świat upragniony,
Odebrany nim się zaczął?
I malując ręką po mapie wspomnień
Zataczasz jej krwawy obłok.
Czy powrócą te dni dawne
Tak mocno bijące w sercu?
I gdy wspomnę te dni po latach
Wiem, że znów uronię łzy potokiem
„Bo zbyt mocno się kochało
Wielkie sprawy durną miłością”.
I gdy znów ktoś do ręki mi wciśnie
Karabin i czarną chustę – położę się i
Zasnę w krainie dzieciństwa,
Usiądę i zapomnę świat,
Który ranił zbyt mocno.
Czy znajdzie się ktoś po latach
Co nam znów głośno powie:
Ja to samo czuję! – ale…
„Wszyscy byli odwróceni”.
koniec
8 lipca 2023
Tomasz Guziak. W Bieszczadach znany jako „Komandos”. Lubi czasem oderwać się od miasta i wyruszyć szlakiem wprost na Bieszczady lub po prostu rzucić wszystko i iść przed siebie. Większość wierszy opisuje jego doświadczenia życiowe i stąd jego pierwszy zbiór poetycki „Pisane Wierszem”. Jako instruktor harcerski był jedynym z założycieli ruchu harcerskiego ZHR w Tarnowie jak i w Powiecie Tarnowskim. Reaktywował najstarszą drużynę harcerską w Polsce. Założył i prowadził prywatne archiwum harcerskie i Książnicę Harcerską. Obecnie oddaje się własnemu życiu i jako skoczek spadochronowy szuka czasem mocniejszych wrażeń…

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Ilustracja: <a href='mailto:aszady@uw.lublin.pl'>Agnieszka ‘Achika’ Szady</a>

Majowe czytanie w rzepaku
Małgorzata Szepelak

4 V 2024

więcej »
Ilustracja: <a href='mailto:aszady@uw.lublin.pl'>Agnieszka ‘Achika’ Szady</a>

O nas
Waldemar Jagliński

27 IV 2024

Waldemar Jagliński – znany już czytelnikom Esensji z opowiadania „Niebieskie wody” wraca tym razem z poezją – cyklem wierszy-szkiców o wspólnym mianowniku „O nas”.

więcej »
Ilustracja: <a href='mailto:aszady@uw.lublin.pl'>Agnieszka ‘Achika’ Szady</a>

Snuję cichości
Monika Zając-Czerkies

6 IV 2024

więcej »

Polecamy

...ze szkicownika, cz. 9

...ze szkicownika:

...ze szkicownika, cz. 9
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 8
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 7
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 6
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 5
— Jacek Rosiak

Za kulisami autoportretu, cz. 3
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 4
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 3
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 2
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 1
— Jacek Rosiak

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.