Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 23 kwietnia 2024

Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.

Redakcja

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Jubileusz: „Fraletz” vs. „Valzeta”

Artur Długosz, Konrad Wągrowski

Zacznijmy od tego, że gdy wymyślaliśmy „Esensję” za oknami waliły pioruny, przeleciało UFO i pojawiły się przesłanki klęski wyborczej postkomuny. Albo chociaż – szczerze – napiszmy, że w każdym spotkaniu towarzyszył nam Dżin. Najczęściej z Tonikiem.

Artur Długosz, Konrad Wągrowski

Jubileusz: „Fraletz” vs. „Valzeta”

Naczelni sfotografowani przez paparazzi podczas wypoczynku

Konrad Wągrowski: Czas zacząć jubileuszowy wstępniak. Czy masz jakiś pomysł na to, aby nie był drętwym tekstem wspominkowym albo nadętą laurką? Pamiętasz może jakieś anegdoty związane z „Esensją”? A może po prostu wymyślimy jakąś legendę o jej powstaniu?

Artur Długosz: Myślę, że zaczęliśmy już dość drętwo, ale to pewnie kwestia tremy. Pamiętasz, że powstanie „Esensji” obfitowało w wiele dość gorączkowych spotkań, długich dyskusji, pełnych napięcia chwil, milczenie, kiedy po prostu nie zgadzaliśmy się z opinią innych? To prawda, pomysł połączeń dwóch pism w jedno wyszedł od nas, ale nie do końca wiedzieliśmy, jakby to miało wyglądać. Liczyliśmy na to, że połączone wspólną ideą zespoły stworzą nową jakość – że tak prowokacyjnie powiem. Znalazłem ostatnio notatki, z których wynika, że rozważaliśmy na przykład zrobienie tylko wspólnej strony, ujednoliconego interfejsu dla czytelnika, chcąc zachować niezależność obu tytułów.

KW: Arti, ale jak tak będziemy gadać, to zanudzimy czytelników. Pokażmy choć raz, że nie jesteśmy parą zgredów i potrafimy napisać coś fajnego. Zacznijmy od tego, że gdy wymyślaliśmy „Esensję” za oknami waliły pioruny, przeleciało UFO i pojawiły się przesłanki klęski wyborczej postkomuny. Albo chociaż – szczerze – napiszmy, że w każdym spotkaniu towarzyszył nam Dżin. Najczęściej z Tonikiem. Albo wplećmy w całą tę historię wątki gejowskie i postarajmy się wreszcie o Nike (mam nadzieję, że moja żona tego nie czyta).

‹The Valetz Magazine› #8

AD: To może zróbmy tak. Ja będę grał ponurego gościa, a Ty spróbuj mnie rozśmieszyć wyciągając z rękawa jakieś wspominkowe anegdoty. Będę marudził, bo mam chyba lekką chandrę, a poza tym zrobiło mi się nostalgicznie przy okazji 5 lat „Esensji”. Wiesz, człowiek jest w takim wieku, że każda większa cyfra każe mu się zastanowić nad tym, dokąd to wszystko prowadzi. Te powyższe próby były całkiem dobre, zwłaszcza z Dżinem, który faktycznie w towarzystwie Tonika często nas nawiedzał. Mi na przykład przypominają się długie dyskusje nad nazwą nowego pisma. Pamiętasz pomysły? Pierwsze były mizernymi próbami jakiegoś zmiksowania nazw „Framzeta” i „Valetz”, jak choćby „Fraletz”.

KW: „Valzeta” brzmiała jeszcze lepiej. A potem zaczęliśmy szukać jakiejś nazwy na „e”, bo to miał być e-zin. Nie wiem czemu nie powstała „e-Sensja”… Ale w końcu, zmęczeni, zdecydowaliśmy się na „Esensję”. I nie będziemy wyjaśniać co ta nazwa oznacza, prawda? (Bo sami tego chyba nie wiemy)

Ale bywało wesoło – gdy sięgam dziś do FAQ, jakie wówczas, mając fazę, napisałeś, nadal pękam ze śmiechu nad niektórymi punktami. Pozwolę sobie zacytować te weselsze:

13. Czy znajdę w piśmie przepisy kulinarne?
Nie. Chyba, że fragment tekstu będzie tego wymagał.
14. Gram na giełdzie. Czy pismo pomoże mi jakoś?
Nie.
18. Jestem skinem i nienawidzę czarnych. Mogę napisać o nich tekst?
Tak, ale nasze pismo go nie opublikuje. Więc nie masz nawet po co go do nas przysyłać.
19. Pisuję erotykę. Zarówno prozę, jak i poezję. Czy mogę przesłać moje materiały?
Jeśli faktycznie jest to erotyka, to tak, jeśli zaś pornografia, to też tak, ale pismo nie opublikuje ich. (BTW. Dostałem kiedyś do TVM coś, co miało być erotyką. Ale to była pornografia – trzymam to w archiwum)
20. Jestem kierowcą tira i lubię czytać o samochodach. Znajdę coś dla siebie u was?
Nie. Chyba, że trafi do nas coś, co będzie można określić prozą drogi, albo może recenzja filmu drogi. Ale nie będzie tam nic o gaźnikach, koniach mechanicznych etc.
22. Układam pasjansy i kolekcjonuję je. Czy mogę na waszych łamach poprosić o kontakt czytelników o podobnych pasjach?
Jeśli powstanie kiedyś dział ogłoszeń, to tak. Póki co nie przewidujemy takiego działu.
23. Kolekcjonuję znaczki i monety. Czy zamierzacie stworzyć koło miłośników numizmatyki i filatelistyki?
Nie.

Trzeba przyznać, że chcieliśmy odpowiedzieć na pytania wszelkich grup społecznych…

AD: Na tamte czasy tak, teraz pewnie, jak nas znam, dorzucilibyśmy coś jeszcze o Żydach i gejach. A pamiętasz, czemu taki FAQ powstał? Przecież był na użytek tylko wewnętrzny i, poza ubocznym efektem humorystycznym, miał dobrze określony cel – odpowiedzieć co będzie w „Esensji”. Bo chyba nikt tego nie wiedział. Podobnie jak w czasie pisania FAQ nie znaliśmy jeszcze nawet nazwy „Esensja”. O ile dobrze pamiętam, byliśmy na etapie jakiegoś „e-Scriptora”.

‹Framzeta› #8

KW: Gdy zaś sięgam do starego Manifestu Naczelnych z 2000 r., pomijając fragmenty ujawniające nasze skrajnie autorytarne skłonności (wszyscy w redakcji znają naszą twardą rękę), jeden punkt rzuca mi się w oczy:

„Tworzymy pismo nie w celu dorobienia się, a dla Sławy i Chwały, a przede wszystkim dla własnej przyjemności. Ewentualne dochody będą przeznaczone na dalszy rozwój pisma, jego utrzymanie i honoraria autorów. Jeżeli któryś z redaktorów wybuduje sobie domek, to oznacza to, że poza redagowaniem pisma zajmuje się również ciężką i dobrze płatną pracą zawodową”.

Sława i Chwała jest, ale domków przez te 5 lat nie wybudowaliśmy…

AD: Albo rybki albo akwarium powiedziałbym. Ale jakoś wszyscy sobie radzimy, na czynsz mamy. Zresztą, czy da się skomercjalizować hobby? Wiem, miało być śmiesznie, ale uprzedzałem, że ja będę grał tego ponurego.

KW: I ja nie tęsknię za tymi dochodami (to wersja oficjalna). Powiedzmy sobie szczerze – nasze łamy pozwoliły wypromować się paru osobom, które w tej chwili ciągną kasę z innych mediów…

Ale ja teraz też spoważnieję – może my przeginamy z tym jubileuszem? Może robimy jakiś podrzędny zin i wcale nie mamy powodów do takich wzniosłych deklaracji? Tylko palma (nie Złota) nam odbiła i wydaje się, że jesteśmy nie wiadomo kim?

Choć z drugiej strony poważne media trąbią o nowych numerach jakiejś „Lampy” czy „Odry”, a jestem pewien, że czyta je 10 razy mniej osób niż nas.

Co sądzisz?

AD: Znaczy, żeby było jasne. Jubileusz jest dla nas wszystkich pewnego rodzaju zaskoczeniem. „Esensja” była, jest i będzie dla nas wszystkich świetną, choć niekiedy męczącą zabawą, która ku naszemu zdziwieniu przetrwała 5 lat, wydaliśmy 50 numerów magazynu. Więc świętujemy fakt, że udało się nam wspólnie bawić przez ten okres, zarażając w międzyczasie sporo innych ludzi, którzy dzielą nasze pasje. Pamiętasz przecież, ile razy łapaliśmy się za głowę nie dowierzając, że ta zabawa nabrała tak wielu poważnych akcentów. Pijarowo poprawnie jest nie komentować działań innych pism, ale wszyscy zdajemy sobie sprawę, że lans jest kluczem. A ten kraj roi się od paradoksów, jak choćby utrzymywanie przy życiu pewnych tworów, na których żerują niektóre społeczności. Jednak to, co mnie pociąga, to próba obalania pewnych schematów, detronizowania świętych bożków naszej kultury popularnej, unikania sideł koneksji i można śmiało powiedzieć, że my możemy sobie na to wszystko pozwolić. A oni nie. Natomiast na sam lans ani nie mamy czasu, ani nie chce nam się tego robić. Niemniej mamy grupę wiernych Czytelników i jakąś tam pozycję i to jest to, co mnie cieszy. Być może nadszedł czas, aby się zastanowić co dalej, co też jakoś adresujemy w manifeście „Esensji”. Czego chcą ludzie, którzy do „Esensji” zaglądają? Czego chcą Ci, którzy dla „Esensji” pracują za darmo?

Naczelni na oficjalnym spotkaniu biznesowym

KW: Nie oszukujmy się – nasz jubileusz jest pierwszą nieśmiałą próbą lansu. Ale wspieramy ten lans nie tym, że nasi koledzy napiszą o nas teksty w poważnej prasie (bo takich kolegów za dużo nie mamy, a ci, którzy są, niespecjalnie chcą pisać), tylko tym, że przygotowaliśmy kolejny fajny numer. I ludzie, którzy do nas trafią, ze względu na pewien mały hałas, jaki tworzymy, zobaczą, że poza działalnością pijarową, mamy coś więcej do zaoferowania. Tak sądzę.

Czego oczekują ludzie, którzy do nas zaglądają, chyba wiem. Recenzji, rozrywki, ciekawych tekstów, za rozsądną cenę (czyli za darmo). Nie mam pojęcia, czego chcą ludzie, którzy piszą dla nas od lat pięciu za darmo, ale wolę się nie pytać, bo jeszcze zaczną się nad tym zastanawiać. :)

A czego my chcemy – nie jako naczelni, ale jako zespół – to chyba jasno wyłożyliśmy w Manifeście „Esensji”. I będziemy to realizować, póki sił i entuzjazmu starczy. Pamiętam dyskusję radiową niekomercyjnych periodyków kulturalnych, w której brałem udział. Każdy z uczestników żalił się, jaka to niewdzięczna robota, robić takie pisma za darmo, ile to ich kosztuje nerwów, pieniędzy, jednego nawet dziewczyna rzuciła. Żałuję, że nie krzyknąłem „Ludzie! Kto wam każe?!”. Przecież to chodzi o frajdę, i my tę frajdę mamy. Rany, jak im współczułem.

Koniec końców, znów powrócimy do Sławy i Chwały. Ale wiesz co? Nie jest to najgorsze, co się może przytrafić. :)

AD: Racja. Czas już chyba kończyć, bo nadwerężamy cierpliwość naszych Czytelników tak tu marudząc. Zabierajmy się do roboty, bo pomysłów jest sporo, a znając naszą niepohamowaną, esensyjną wyobraźnię będzie ich jeszcze więcej. Zapraszamy więc do lektury numeru specjalnego, bo jubileuszowego. Tylko raz zdarza się numer 50., więc postaraliśmy się, by był on wyjątkowy i mamy nadzieję, że każdy znajdzie w nim coś ciekawego. I jak zawsze zachęcamy do przesyłania komentarzy, uwag i przemyśleń.

Kurczę, nigdy w życiu bym nie przypuszczał, że dociągniemy do pięćdziesiątki…

KW: To ja zakończę, że mamy już jedno niekwestionowane osiągnięcie. Coraz częściej obserwuję jak ludzie mylą się i zamiast „esencja” mówią i piszą „esensja”. To nasz niezaprzeczalny wkład w rozwój języka polskiego…