Cindy, Brenda i Tom usiłują uratować świat przed atakiem okrutnych, trójnogich kosmitów. Na dodatek Cindy przeprowadza się do domu nawiedzonego przez ducha małego chłopca. Będzie musiała zbadać w jakich okolicznościach i dlaczego chłopiec zginął...

Punkty daję bardziej przez sympatię dla dwóch trzecich tria ZAZ, niż faktycznie za film. Bo materiał jest w sporej części niestety przewidywalny i wysilony. Ale w sporej, nie znaczy kompletnie - w SF4, jak to w filmie zawierającym kilkadziesiąt gagów, jest co najmniej kilka pomysłów, za które warto było zapłacić paręnaście złotych. Rozwalił mnie na przykład motyw z odkurzaczem. Szkoda mi tylko, kurczę, że Zucker i Abrahams muszą dzisiaj dłubać w takich wyrobniczych produkcjach, zamiast podać coś od siebie. Ale może im się geniusz wypalił, a może im się nie chce, bo i tak zarabiają swoje.

Tak jak można było się spodziewać, „Straszny film 4” został zmiażdżony przez recenzentów GW i Filmu. Co ciekawe, oba przypadki wyraźnie sugerują (ogólnikowe streszczenia, błędy merytoryczne), że ich autorzy filmu nie oglądali (to ostatnio zresztą coraz częstszy proceder w branżowej prasie). Ja obejrzałem (oklaski) i z kina wyszedłem zrelaksowany i uśmiechnięty. Bo tak jak można było się spodziewać, „Straszny film 4” to żaden przełom w gatunku, żadna wzorcowa parodia jak za dawnych czasów ZAZu, a po prostu kolejny „straszny film” przyrządzony według znanej receptury – tuziny cameo wszelakiej maści i proweniencji, garść gagów świetnych (tutaj: Bush, Cruise, Jigsaw, „Tajemnica Brokeback Mountain”, „Za wszelką cenę”), sporo przyzwoitych i sporo kwasów. Standardy w komedii obniżyły się ostatnimi laty na tyle mocno, że ja to łykam bez zastrzeżeń.

No ja po prostu lubię ten rodzaj poczucia humoru. Leslie Nelsen słuchający bajeczki o kaczuszce, gdy doradca mu szepcze do ucha nowinę o ataku kosmitów, po prostu wymiata.

"Scary Movie" jaki jest, każdy widzi. Na wysokości czwartego filmu serii nie wypada już narzekać na klozetowy humor: albo się ogląda i bierze się, jakie jest, albo trzeba wracać między tarkowskie i bergmany. Biorąc pod uwagę ilość filmów, które co roku można sparodiować, prawdopodobnym jest, ze Starszny Film będzie nieśmiertelny jak popularna kinematografia. Najnowsza odsłona na tle innych wypada całkiem OK: trochę może przesadza z odgrzewaniem dowcipów (ileż można się nabijać z Michaela Jacksona?), ale za to niektóre nowe kawałki są całkiem smaczne - bardzo mi się podobała parodia napuszonego stylu "The Village" oraz żarty z "Brokeback Mountain". A skoro o tym mowa, to chyba pora zacząć się poważnie zastanawiać nad tym, czy film nie sparodiowany w "Scary Movie" można uznać za istotny z punktu widzenia kultury...

Jak to zwykle w "Strasznym filie" mieszanka żartów niezłych i zupełnie niesmiesznych. Na pewno lepiej, niż w pierwszych dwóch częściach cyklu, ale w porównaniu do trójki jednak regres. Oczywiście, że bąki puszczane w komediach odpowiedni sposób mogą być całkiem celne, tutaj jednak wszystkie raczej pudłują. Nieco lepiej w nawiązaniach filmowych, ale bez szaleństw. Najlepsza z tego wszystkiego finałowa scena talk-show. Ale generalnie lekkie rozczarowanie.