Kontynuacja jednego z największych przebojów kina fantastycznego ostatnich lat – kolejne starcie dwóch potworów, które stały się bohaterami serii zaliczanych do najbardziej kasowych w dziejach kina. Tym razem do pojedynku Obcego z Predatorem dochodzi w małym amerykańskim miasteczku.

Faktycznie lepsze od „jedynki”, ale to oznacza tylko tyle, że twórcy przeszli z poziomu żenady na poziom żenadki. A stąd wciąż daleko choćby do poziomu przyzwoitości.

Moi ulubieni bracia-fajansiarze kina, panowie Wayans (alias Fajans) mają groźną konkurencję: rodzeństwo Strause. Chłopcy dokonali czynu nie lada: nakręcili grindhouse za 40 milionów zielonych. To, co wyśmiewa w „Planet Terror” Rodriguez, tutaj jest podane śmiertelnie serio – kretyńska fabuła, drętwe dialogi, papierowi do bólu bohaterowie, etc. Ponieważ twórcy wykazali się zerową inwencją, postanowili nadrobić, serwując widowni zabójstwa dzieci i ohydną jatkę na oddziale położniczym. Nakręcenie trzeciej części AvP to będzie czysta nekrofilia i znęcanie się nad parą zasłużonych poczwar kina. Bracia Strause, panom już dziękujemy!

Pozytywne zaskoczenie. Nie jest tak tragicznie, jak wieszczyli chyba wszyscy fani tej znakomitej licencji. Jasne, potencjał znowu zmarnowano, rozbudowane uniwersum AvP (które najlepiej chyba uwidoczniło się w drugiej części gry na PC) nie zostało wykorzystane w ułamku procenta, ale da się to oglądać bez zażenowania. Klimat budowany jest umiejętnie, są nawet jakieś postaci, odwołania do obydwu serii z kosmicznymi drapieżcami nie są już tak oczobitne, a momentami bywają naprawdę ciekawe („lustrzane odbicia” scen, podobne kadrowanie, podrasowane muzyczne motywy). W ogóle czapki z głów, że ten spin-off podniósł się po żenującej pierwszej części.

Nieodmiennie mnie irytuje, gdy te dwie tytułowe postacie, które zawsze powinny być wprowadzane do fabuły powoli, z niedomówieniami, stopniowo, by stworzyć dobry klimat, są w całej obrzydliwej okazałości pokazywane już w pierwszej scenie. Jaki dalej, na litość, ma być w tym wszystkim klimat?! Jakie zagrożenie? No dobra, patrzę prze pryzmat pierwowzorów filmowych, nie gry komputerowej. Sam pomysł nie jest zły – grasowania Aliena i Predatora po współczesnym małym miasteczku jeszcze nie mieliśmy. Gdyby zrobić to tak, ja na trailerze (dużo lepszym od samego filmu), gdy w sielską codzienność zaczyna się wkradać koszmar, mogłoby być lepiej. A tak mamy jatkę (z niesmaczną sceną w szpitalu położniczym) od samego początku z garścią irytujących postaci, których imion nawet nie jesteśmy w stanie zapamiętać, a co dopiero przejmować się ich losem.