Akcja filmu toczy się w czasach ludzi pierwotnych, czasach nieposkromionych zwierząt, gdy ziemię przemierzały potężne mamuty; czasach, w których rodziły się idee i wierzenia, które potem kształtowały całą ludzkość. Film opowiada o młodym myśliwym, który, próbując przeprowadzić wojowników przez bezkresną pustynię, musi stawić czoła tygrysom szablozębnym oraz innym prehistorycznym drapieżnikom.

Film Emmericha sprawdzi się kiedyś jako familijne kino „do białej kiełbasy” na Boże Narodzenie, a już teraz sprawdza się jako katalog scenariuszowych kuriozów, możliwych dzięki „elastycznej” konwencji. Oto skromne top 5 moich ulubionych akcji: 5. Piramidy zostały zbudowane przy pomocy mamutów. 4. Bohaterowie są Anglikami mówiącymi z nowozelandzkim akcentem. 3. Ekipa szwarccharakterów przemierza 10,000 kilometrów, żeby porwać paru gołodupców i dziewczynę. 2. Z ust głównego bohatera płynie poezja śpiewana i nikt nie widzi w tym nic dziwnego. 1. Babuleńka-szamanka w pierwszej scenie siada na pieńku, rozdaje karty postaciom i wyjaśnia, co i w jakiej kolejności zdarzy się do końca filmu. Oczko za rozbrajającą promocję ludzkiego ducha (właściwą obcokrajowcom zasiedziałym w Hollywood), który obali każdego Boga i nie-Boga w imię słusznej sprawy.