W strukturze FBI istnieje wydział ds. przestępczości internetowej. Na pierwszej linii frontu walki z cyber-przestępczością działa agentka specjalna Jennifer Marsh, która musi rozwikłać wyjątkowo przerażającą sprawę: w sieci pojawiają się kolejne relacje na żywo z uśmiercania ludzi. Perwersyjny zabójca uzależnia szybkość uśmiercenia ofiary od liczby widzów odwiedzających stronę...

Kuriozum. Cybernetyczny thriller dydaktyczny o moralności „Piły”, który ma w sobie tyle życia, co Second Life. Już lepiej obejrzeć „Nieuchwytnego” z Seagalem.

Reżyser rękami psychopaty wymierza moralny policzek zdegenerowanemu społeczeństwu. Osobiście nadstawiłbym i drugi, gdyby ten film nie był marną podróbką średniej klasy thrillerów, a Diane Lane nie ograniczała swojego popisu do pełnego współczucia gapienia się w ekran. „Nieuchwytny” jest jedynie cyniczną kalkulacją, wnikliwą niczym diagnozy dotyczące wirtualnego świata, wygłaszane przez pewnego Jarka.

Filmidło dla niewybrednych. Dobra Lane, fabuła rozłożona sprawiedliwie między sadychę a intrygę, bez obucha wiszącego nad głową („a teraz, widzu, zastanów się nad Intenetem”). Otoczka internetowa to tylko nowe „okoliczności przyrody”, które po raz kolejny uwiarygodniają znane i lubiane schematy.