Blade to postać komiksowa stworzona w stajni Marvel Comics. Pół człowiek, pół wampir gotowy walczyć ze swoimi braćmi, którzy pragną zawładnąć ludzką rasą.

Guillermo Del Toro w dalszym ciągu zgrabnie balansuje w ramach kina grozy między tanimi, bardziej 'osobistymi' produkcjami, a droższą, wyrobniczą robotą w Hollywood. 'Blade 2' przyzwoicie kontunuuje to, co rozpoczął niezły pierwszy film i dodatkowo wprowadza typowe zainteresowania Del Toro, bardzo pokrewne Cronenbergowi - walkę z uzależnieniem, dziwaczne mutacje, fascynację ciałem. Do tego dorzuca kilka dobrych scen akcji. Zasadniczy problem filmu widzę w tym, że jak na horror, zupełnie brak tu strachów. A szkoda, bo Del Toro pokazał w poprzednich filmach, że potrafi doskonale wprowadzić i utrzymać atmosferę grozy. W czasie seansu doskwierał mi jej brak. Ale w kategorii komiksowych nawalanek to i tak górna półka.

Fabularnie gorszy niż część pierwsza, za to nadrabia wizualnie – del Toro ma większą wyobraźnię od Norringtona i umiejętniej buduje fascynująco mroczny klimat. W sumie rzadki przypadek sequela w pełni dorównującego oryginałowi. Obie części to jak dla mnie najlepsze filmowe komiksy od czasu „Batmanów” Burtona.

Jatka wręcz idealna. Przy tym filmie pierwszy 'Blade' to grzeczne kino dla małych dziewczynek. Jeśli ktoś lubi Snipesa, baletowe walki, wiaderka czerwonej farby i podobne pierdoły to film dokładnie dla niego (i dla mnie). A osoby które wymagają od filmu głębi, niezmanierowanych kreacji, logicznej i wiarygodnej fabuły niech trzymają się na duży dystans.

Film niestety równie nudny jak część pierwsza, a na dodatek w miare efektowne walki wręcz zostały zastąpione przez mało widowiskowe strzelaniny. Dodatkowo naprawdę trudno się identyfikować z kimkolwiek z bandy wampirów, półwampirów i superwampirów. Podobała mi się jedynie końcowa scena ze wschodem słońca, ale to za mało, aby uzasadnić prawie dwie godziny ganiania wampirów po kanałach.