Królowa Kleopatra poirytowana ciągłymi uwagami Juliusza Cezara na temat rzekomej niższości cywilizacji Egiptu wobec Imperium Rzymskiego, rzuca mu wyzwanie: jeśli w ciągu trzech miesięcy uda się jej na środku pustyni wznieść najwspanialszy na świecie pałac, Cezar publicznie przyzna, że to Egipcjanie są najpotężniejszym ludem na świecie. Kleopatra powierza wykonanie szalonego projektu architektowi Numernabisowi, który prosi o radę starego przyjaciela druida Panoramixa. Ten wzywa na pomoc Asterixa i Obelixa, by użyli całej swej pomysłowości, odwagi, siły i humoru i pomogli Numernabisowi na czas wybudować pałac.

Po zachwytach kolegów spodziewałem się objawienia, a dostałem kolejny luźny, nierówny zbiór skeczy. Powoli męczą mnie już filmy składające się wyłącznie z odniesień do innych filmów - trudno o bardziej desperacki znak, że twórcom nic oryginalnego nie przychodzi do głowy. Wprawdzie w tym przypadku jest to w duchu komiksu, ale w kinie wypadałoby też jeszcze połączyć to z duchem kina. A drugi 'Asterix' jako film prawie nie działa - tytułowi bohaterowie są najnudniejszymi postaciami w filmie, najfajniejsze gagi nie mają nic wspólnego z historią, która sprawia wrażenie, jakby wszystkim niepotrzebnie ciążyła. Amplituda żartów też wyjątkowo duża - od scen rewelacyjnych, po skecze, w których do teraz czekam na puentę. Bez zarzutu tylko dubbing i kilka części ciała Beluccimy. Ogólnie, znośna rozrywka na gorący letni dzień, ale do objawienia sezonu, brakuje mi tutaj elementu objawienia.

Naprawdę nie wiem czym tu się ekscytować – filmem złożonym z francuskich gagów podrabiających nieudolnie hollywoodzki dowcip i wysilonych nawiązań? Dwa śmieszne motywy – „Ti amo” Tozziego i Malcolmix (najlepszy z niekończącej się wyliczanki różnej maści iksów). Galowie beznadziejni, a jedyna postać z potencjałem – Numernabis grany przez znakomitego Jamela Debbouze – spsuta przez irytujący dubbing Pazury. Słabizna.

Owszem, niezłe - ale z hasłem 'najlepsza komedia sezonu' to przesada. Humor polegający na kojarzeniu wszystkiego z reklamami robi momentami wrażenie nieco wysilonego ('poczuj siłę lwa'), jest też dość monotonny. Piękna Monika bywała już piękniejsza.

Absolutne mistrzostwo świata. Pierwszy film sprzed kilku lat był taki sobie. W tym pozostawiono tylko tytułowych aktorów (Clavier i Depardieu), wymieniono wszystko (obsadę, scenarzystę, reżysera) i powstalo dzieło na miarę komiksów Goscinnego. Setki żartów, aluzji kulturowych, mrugnięć do widza w każdym wieku. Jedyne z czym można porownać humor tego filmu to 'Shrek'. Uśmiejecie się po pachy. Hit lata.

Nowi twórcy poszli po rozum do głowy i zamiast luźno opartej na komikise opowieści o Asteriksie i Obeliksie, jaką był pierwszy film, przygotowali film będący ekranizacją jednego z albumów, ale najeżony wręcz gagami i nawiązaniami dla dorosłych. Dzięki temu powstał film dla wszystkich - dzieci obejrzą wesołą, fabularną opowieść, dorośli znajdą wiele zróżnicowanego humoru i odniesień do współczesności, kinomaniacy i poszukiwacze ukrytych sensów wiele nawiązań, miłośnicy komiksu ekranizację konkretnego albumu i kilka ukłonów w kierunku osób znających serię komiksową (piraci, nawiązania klasyczne). Czyli jest to film, który, zachowując wiele z ducha komiksu, bawi na wielu różnych płaszczyznach. Czysty postmodernizm. Osobiście jednak żałuję, że potencjał dowcipu w tym filmie nie do końca został wykorzystany - moich ulubionych postaci - skryby i rzymskiego oficera, stanowczo w filmie było za mało.