Czy terroryści mogli rzeczywiście zdetonować broń masowego rażenia na terytorium Stanów Zjednoczonych? Według opinii specjalistów CIA, przynajmniej 20 krajów, z czego ponad połowa to kraje Środkowego Wschodu i Azji Południowej, jest obecnie w posiadaniu lub prowadzi zakrojone na szeroką skalę badania nad opracowaniem śmiercionośnych materiałów masowej zagłady. Co mogłoby się zdarzyć gdyby jedna z broni masowej zagłady wpadła w niepowołane ręce?

'Suma wszystkich strachów' to dobry tytuł dla filmu prezentującego wielkie zagrożenia cywilizacji - bombę atomową, terrorystów i Bena Afflecka. Z tego wszystkiego najniebezpieczniejszy okazuje się Affleck, który nie tylko doprowadził do aresztowania terrorystów, przeżył katastrofę helikoptera i wybuch bomby atomowej, ale bez wysiłku położył też film za kilkadziesiąt milionów dolców. Affleck wprawdzie nie gra tutaj tak źle jak w 'Pearl Harbor', ale pomysł, że potrafi zagrać Jacka Ryana jest idiotyczny. Obsadzenie go w tej roli, to jeden z głównych problemów filmu. Inny problem: reżyser nie potrafi w zajmujący sposób opowiedzieć dobrej historii - chwyta się rozwiązań rodem z telewizyjnych seriali, a nie wielokoformatowego kina (ta swastyka na zegarku to jeden z bardziej żenujących chwytów narracyjnych ostatnich miesięcy). Nieźle sprawdzają się wprawdzie aktorzy z drugiego planu, ale nie są w stanie uratować słabo opowiedzianej historii. Ogólnie to najsłabszy film w cyklu o Ryanie.

To prawda, że Affleck jako Jack Ryan nie umywa się do Forda, ale spodziewałem się czegoś znacznie gorszego. Ot, przeciętny thriller polityczny z absurdalnym spiskiem i porządną obsadą drugiego planu. Duży plus za brak taniego efekciarstwa, bo tak realistycznego wybuchu bomby nuklearnej – zamiast wielkiej rozpierduchy jest po prostu grzyb i fala uderzeniowa – jeszcze chyba w kinie nie było.

Osobiście bardzo lubię Afflecka. Ale ten film... szkoda gadać. Widziałem już lepiej zainscenizowane scenki w programach Bogusława Wołoszańskiego. Niby kino akcji, a 95% tejże polega na snuciu leniwych pogaduszek przez bohaterów. Efekt nie tyle katastroficzny, co katastrofalny.

Proszę państwa! Do listy straszliwych zagrożeń, od których wybawił ludzkość Ben Affleck, po gigantycznych meteorytach i japońskiej inwazji doszła oto wojna atomowa! Dzięki temu nasz zawodnik wysforował się sporo przed peleton, doganiając prowadzących – Arniego Schwarzeneggera, Bruce’a Willisa i występującego ciągle w żółtej koszulce lidera Harrisona Forda. Skoro już jesteśmy na bieżąco z wynikami tej jakże emocjonującej rywalizacji, spędzanie 124 minut na obserwowaniu, jak zawodnik Affleck osiągnął swój imponujący wynik, rekomendujemy tylko najbardziej zagorzałym kibicom. Zresztą - jeśli akurat nie mają państwo możliwości obejrzeć tego filmu, obejrzyjcie dowolny inny o zapobieganiu wojnie atomowej i wyobraźcie sobie, że główną rolę gra Affleck. Na jedno wyjdzie.

Szkoda. Jedna z najlepszych powieści Clancy'ego zamieniła się w nijakie widowisko. Aktorstwo mizerne, fabuła szczątkowa, nawet wybuch nuklearny pokazany mimochodem. Warte obejrzenia jedynie dla świetnie oddanej spirali defensywnych decyzji ofensywnych i obrazu paranoicznej wiary wielkich mocarstw, że tylko demonstracją siły można cokolwiek osiągnąć.

Wydaje się, że ekranizacje prozy Clancy'ego powinny emnanować wizualną perfekcją. W przypadku tego filmu stanowczo tak nie jest - żadna scena, nawet ta teoretycznie najbardziej spektakularna nie zapada w pamięć. Być może wybuch nuklearny miał zostać pokazany oryginalnie, ale moją główną myślą po tej scenie było 'To już?'. Do głównej roli, bohatera, które nie gania z giwerą, tylko _myśli_ należało zatrudnić aktora z charyzmą - a tego u Afflecka raczej brak. No i idiotyczny pomysł, aby za tym wszystkim stała jakaś organizacja neonazistowska. Po stronie plusów niezłe tempo w drugiej połowie filmu, ale okupione wcześniejszym powolnym rozkręcaniem się fabuły.