Delia, młoda Rumunka przyjeżdża do Bukaresztu z rodzicami, żeby odebrać nagrodę, jaką wygrała w konkursie organizowanym przez producenta napojów gazowanych. Nagrodą jest piękny, nowy samochód. Delia musi jeszcze stanąć przed kamerą i wystąpić w reklamówce. Wszystko idzie gładko do momentu, kiedy staje się jasne, że Delia i rodzice mają inne pomysły na to, co zrobić z nowym autem. A sponsor konkursu potrzebuje uszczęśliwionej zwyciężczyni z olśniewającym uśmiechem… Złośliwa satyra i jednocześnie psychologiczny portret społeczeństwa zepsutego swoim zniewoleniem przez kapitalizm i konsumpcję.

Zwykle, tym małym kamyczkiem, który wpada w mechanizm kochającej się, idealnej rodziny jest jakąś tragedia. U Radu Jude kamyczkiem jest poważna wygrana, ale z ładnego obrazka wychodzi dokładnie to samo: że ani ta rodzina idealna, ani tak bardzo kochająca się. Więcej niż o najszczęśliwszej dziewczyny na świecie ten film opowiada o jej rodzicach. Ona z ze swoim samochodem stanowi lustro, w którym odbijają się ich pragnienia, pretensje, żale, niespełnienia. Nikt się nie cieszy, nie uśmiecha, za to wszyscy próbują wydrzeć coś dla siebie, zapominając o skrupułach i wspólnocie, którą – jak się okazuje – każdy jest w stanie bardzo łatwo położyć na szali.