Pewnej nocy w tajemniczych okolicznościach ginie mieszkający samotnie na odludziu mężczyzna. Ślad po nim zaginął. W jego zagrodzie pojawia się rodzina Makarewiczów. Wszystkim ciekawskim pytającym o Romana odpowiadają, że wyjechał „za pracą”.

„Kołysanka” nie jest dobrym filmem, a zaledwie obietnicą dobrego filmu. Najsłabiej wypada to, co zwykle u Machulskiego wypada najlepiej: zręczność opowiadania. Otóż zawiązanie akcji, punkt wyjścia, wstęp ledwie – jakkolwiek to nazwać – okazuje się także rozwinięciem i zakończeniem historii. Gdzieś w okolicach trzydziestej minuty zdajemy sobie sprawę, że punktu zwrotnego nikt nie przewidział w scenariuszu i uczuciu oszukania przez niedopracowanie trudno się nie dać. Szkoda, bo parę pomysłów i przedstawienie konfliktu pragnień i pokoleń w rodzinie wampirów wypadają wybornie. Ale, w górę serca, nie wszystko stracone. Osobne, gromkie brawa kieruję w stronę charakteryzatorów. Obsada bez wyjątku działa jak marzenie i miło popatrzeć wreszcie na twarze inne niż Kot, Szyc i Małaszyński. Więckiewicz potwierdza talent o możliwościach szerszych niż granie alkoholików, a Janusz Chabior chyba tą rolą wystrugał sobie aktorską szufladkę, bo dziadkiem-wampirem jest po prostu idealnym.

Mój ulubiony polski reżyser bierze się za fatalny scenariusz, okrasza go steadicamowymi popisami jak z Miklósa Jancso, nie dokonuje żadnej selekcji scen dobrych i beznadziejnych… Trudno się dziwić, że po seansie zostaje frustracja i nie bardzo człowiek wie, co zrobić z tą pozytywną energią, jaką przyniósł na ekran, bo spodziewał się klasy „Konia trojańskiego” i „Kilera”… Najchętniej bym kogoś pogryzł.

Nie ma tu jakiejś hiperżenady, jest po prostu nudno, czerstwo i bez polotu. Gdyby nie Małgorzata Buczkowska, którą mógłbym oglądać godzinami, poszedłbym spać jeszcze przed efektowną animowaną czołówką. Poza tym, co to za wampiry, które nie spijają swojej ambrozji prosto z otwartych tętnic? Równie dobrze mogłyby błyszczeć w słońcu jak diamenciki.

Sympatyczne w sumie i swojskie wampiry w bardzo zgrabnie zrobionym filmie. Bez fajerwerków niestety żadnych, ale za to ze świetnym Januszem Chabiorem w roli żarłocznego dziadka wampira bez zębów.