Harry Potter ma kiepskie lato. Musi je spędzić w towarzystwie władczego wujostwa - ciotki Petunii i wuja Vernona Dursley′ów - nie cierpiących jego magicznych umiejętności. Co więcej, jak się wydaje, zapomnieli o nim jego najlepsi przyjaciele, Ron Weasley i Hermiona Granger. Nie odpowiedzieli na żaden z wysłanych do nich listów. Nagle, w tajemniczy sposób w sypialni Harry′ego pojawia się domowy skrzat, Zgredek, który przestrzega młodego czarodzieja przed powrotem do Hogwartu.

Wow, nie spodziewałem się. Film bijący część pierwszą na głowę. Aktorzy bardziej wczuci w role (widać zżycie z postaciami robi swoje), kapitalna Maggie Smith (moja ulubiona postać, nawiasem mówiąc), dużo mroczniejszy klimat, lepiej poprowadzona narracja, fajniejsze efekty. „Kamień…” oglądałem zupełnie bez emocji, tu wreszcie jakieś były. Bardzo rzetelna robota w swojej klasie.

Ze słabszej książki zrobiono lepszy film. Popełniono co prawda te same błędy (strach przed cięciami książkowej fabuły, długość filmu i nierówne tempo), ale jednak jest lepiej. Podkręcono dynamikę i mroczność, a przed Rickmanem postawiono godnego mu przeciwnika – Kennetha Branagha (ich pojedynek to chyba najlepsza scena drugiej części Harry'ego).

Kto wie, może to będzie najepszy film z cyklu? Podobało mi się bardziej od pierwszej części - mniej tracenia czasu na prezentowanie magicznego świata, więcej 'mięska'. Zachwyciły mnie dwie kreacje Kennetha Branagha i Jasona Isaacsa - drugi Potter to już naprawdę koncert dobrego aktorstwa dla dorosłych, choć zwykle w wydaniu postaci drugoplanowych. Słaby tylko polski dubbing, ale kopia z napysamy podobno tylko w stolycy.

Bez dwóch zdań lepszy i bardziej mroczny niż pierwszy film serii – ale mam z nim dokładnie ten sam problem: twórcy filmu nie mogli najwyraźniej się zdecydować, czy robią film dla nad wiek rozwiniętych dzieciaków, czy dla do szpiku zdziecinniałych dorosłych. Chyba jednak ofiary infantylizmu wtórnego to główny cel tej produkcji: dla kogo innego bowiem wsadzano by do tego filmu i eksponowano tak pieczołowicie Kennetha Branagha? (Tym bardziej, że już po paru scenach z nim nawet przeintelektualizowany widz dochodzi do wniosku, że wolałby zamiast Branagha oglądać więcej tego śmiesznego uszatego stworka z pierwszej sceny.) Oczywiście całość jest ładna wizualnie i sprawdza się jako rozrywka, ale jeśli ktoś oczekuje tytułowych tajemnic, niech poszuka gdzie indziej.

Podobało mi się. Zdecydowanie nie dla samotnych milusińskich, ale dzięki oddaniu ducha oryginału ma swój niepokojący klimat. A dalej będzie jeszcze poważniej. I dobrze.

Krew, szkielety, zabójcze drzewa, ogromne pająki, potworne węże, czy wszystko co powinno być w horro... tzn. w filmie dla dzieci... Gdybym był dzieckiem, to chyba bym przerażony uciekł z płaczem, ale obecnie chyba dzieci sa inne, bo siedzące za mną czterolatki sprawiały wrażenie, jakby nie bały sie nic a nic (a ja pare razy na fotelu podskoczyłem). Film jest zdecydowanie bardziej zwarty fabularnie od części pierwszej, zagadka i nastrój wciąga nawet dorosłych, duży plus za dobrych dziecięcych aktorów oraz Kennetha Branagha i Alana Rickmana w tle. Widać też budżet - efekty specjalne na niezłym poziomie, zwłaszcza quidditch wciska w fotel. W sumie ogląda się przyjemnie, nawet z polskim dubbingiem (dlaczego dystrybutor wprowadził tylko jedną kopię z napisami?!).