Oscar Grubman jest prawdziwym człowiekiem Renesansu. Subtelny, wrażliwy, posługuje się płynną francuszczyzną i posiada gruntowną znajomość klasyki literatury. Potrafi ocenić kobietę jedynie na podstawie jej dłoni. Poza tym... ma 15 lat. Właśnie opuszcza internat, a jadąc do domu na ferie ma w głowie tylko jedno marzenie: poznać dojrzałą kobietę. Atrakcyjna czterdziestolatka, przyjaciółka rodziny, zauważa jego zauroczenie i daje to początek serii komicznych komplikacji...

Komediodramat, który nie śmieszy, nie wzrusza, nie mówi nic nowego, jest brzydki od strony formalnej, a od fabularnej momentami przeintelektualizowany i niewiarygodny (co to za pomysł, by 15-latka grał 25-latek?). Do „Absolwenta” i „Rushmore” daleko.

Amatorskie ale niezłe. Bardzo dopieszczone dialogi, które można wręcz jeść łyżką (np. 'kto teraz mieszka na Greenwich Village?' 'Stick to your own mom, will ya?', 'It's very much like 'Graduate'. Except he didn't graduate'). Niby prosta komedia o romansie 15-latka z ryczącą czterdziestką, ale też i gorzka refleksja na temat wypalenia i tęsknoty za utraconą naiwnością.