Pełnometrażowy animowany film dokumentalny opowiada historię życia Crulica, 33-letniego Rumuna, który umarł w polskim więzieniu w czasie strajku głodowego w 2007 roku. Mocny styl wizualny, wynik mieszanki pięknych technik animacji, tworzy uderzający, zadziwiająco spójny i niezapomniany film.

Dokument interwencyjny i surrealistyczna animacja tworzą bardzo zgrany duet: pierwszy opowiada naprawdę szokującą historię arogancji i niekompetencji wymiaru sprawiedliwości, który sprzeniewierzył się własnym regułom; druga stanowi podróż w głąb udręczonego umysłu, o której trudno zapomnieć.

Czy tego chcemy czy nie, moc współczesnego kina, także dokumentalnego, leży w formie i Anca Damian zdaje się świetnie to rozumieć. Sposób narracji i przedstawiania wydarzeń w tym filmie skłania się metodzie łączenia dokumentalnego materiału z animacją. Wstrząsającą historię, reżyserka przeniosła w odrealniony ekranowy świat, który jeszcze podsycił jej dramatyzm. Zamiast suchej relacji z faktów, „Droga na drugą stronę” przypomina raczej coś w stylu osobistej refleksji nad życiem Crulica, a zwłaszcza jego finalnym aktem. W potoczystej opowieści nie ma jednak nadmiernego psychologizowania i zażartego śledztwa: jest ludzki wymiar tragedii pokazany z niezwykłą pomysłowością.

Zaskakujące, że film przepadł w polskich kinach: mimo że pierwszych 20 minut irytowało mnie swą nachalną fajnością w wynajdowaniu wizualnych ekwiwalentów epizodów z życia bohatera, to im dalej, tym było lepiej – duszniej, ciemniej, bardziej przerażająco. Dokumentalna animacja interwencyjna; brzmi karkołomnie, ale udało się bardzo dobrze.

„Walc z Baszirem” mnie nie powalił, za to jestem zagorzałym fanem „Persepolis”. Cieszę się, że do grona utrzymanych na wysokim poziomie artystycznym, animowanych dokumentów dołącza rodzima produkcja.