W piątkowy wieczór Russell udaje się do klubu gejowskiego na podryw. Tuż przed zamknięciem spostrzega Glena. To, co miało być tylko przygodą na jedną noc, staje się czymś więcej, czymś wyjątkowym. Przez cały weekend, w barach i sypialniach, upijając się i biorąc narkotyki, opowiadając historie i uprawiając seks, mężczyźni lepiej się poznają. To krótkie spotkanie będzie rozbrzmiewać w ich całym dalszym życiu. Szczerze i bez skruchy opowiedziany film o powszechnej walce o prawdziwe życie we wszystkich jego aspektach, o poszukiwaniu własnej tożsamości i o tym, jak ważne jest realizowanie życiowej pasji.

„Zupełnie inny weekend” imponuje płynnością z jaką przechodzi od niezobowiązującej atmosfery knajpianego one night standu do melancholijnego liryzmu rodem z „Między słowami”. W międzyczasie Andrew Haigh z uwagą przypatruje się związkowi, w którym najlepszym afrodyzjakiem okazują się długie rozmowy a seks stanowi pochodną błyskawicznie wypracowanego poczucia bliskości.

Ogromne zaskoczenie in plus! Film rezygnuje z milusiego portretowania gejów jako roześmianych chłoptasiów potrafiących jak nikt inny wymyślać złośliwe riposty. Zamiast tego dostajemy uderzająco prawdziwy portret dwóch całkowicie różnych męskich temperamentów, uwikłanych w relację wzajemnego przyciągania, z którą sami bohaterowie nie do końca wiedzą, co zrobić. Wybitne aktorstwo, świetna reżyseria – jeden z filmów roku.

„Przed wschodem słońca” w wersji gejowskiej. Wywiedzione z barów dla gejów obserwacje zachowań reżyser połączył z modnymi teoriami humanistycznymi, którymi jeden z bohaterów próbuje nazywać i rozmawiać o uczuciach. Drugi korzysta z klasycznych środków. Mimo intelektualnego obycia język obydwu okazuje się wciąż za mało giętki, aby wyrazić cokolwiek. Za to na ekranie od nienazwanych emocji aż się roi. Aktorzy Tom Cullen i Chris New wygrywają je bezbłędnie bez brodzenia w lukrze.