Scooby i jego przyjaciele tracą swoje opanowanie – oraz reputację – kiedy tajemniczy, zamaskowany łotr, przy pomocy przerażającej machiny przywołuje do istnienia dawnych wrogów Mystery Inc. – Ducha Pterodaktyla, Ducha Czarnego Rycerza, Ducha Kapitana Cutlera i Dziesięciotysięcznowoltowego Ducha, którzy pustoszą miasto Coolsville. Pod wpływem nieustępliwej dziennikarki Heather Jasper-Howe, oraz przerażonych mieszkańców Coolsville, przyjaciele rozpoczynają dochodzenie przeciwko tajemniczej epidemii duchów, stawiającej wcześniejsze dokonania Mystery Inc. pod znakiem zapytania.

Ano jest lepiej. Scenarzysta zniwelował nieco ilość wulgarnych gagów i można nawet (choć to nadal kwestia problematyczna) zaryzykować polecenie tej części przygód Scooby’ego dzieciakom w przedziale wiekowym od lat 3 do 6.

Nie podobał mi się bardzo - a jestem jedną z bardzo nielicznych osób, którym się podobała pierwsza część. Wtedy jeszcze autotematyczne żarty takie, jak dekonstrukcja animowanego pierwowzoru (dlaczego Fred jest takim narcyzem, Daphne nimfomanką, Velma zahamowana seksualnie, a Shaggy panicznie boi się konfrontacji) były zabawne. Ale teraz po prostu odgrzewają ten sam kotlet, a reszta jest do kitu.

No cóż... Ciut lepiej niż za pierwszym razem, ale porównywalnie. Dołączenie do ekipy kolejnych młodych gwiazd niczego nie poprawiło, ale też nie popsuło. Ponoć tym razem animacja Scoobiego była lepsza, ale też nie zauważyłem. Skoro potraficie to wszystko przeczytać, czyli opanowaliście znajomość literek, to sobie odpuśćcie ten film. Jesteście na niego za dojrzali.