Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Andriej Kurkow

Andriej Kurkow

ImięAndriej
NazwiskoKurkow
Notka biograficzna
Andriej Kurkow (oryg. Андрі́й Ю́рійович Курко́в) – ukraiński pisarz, dziennikarz, autor scenariuszy, piszący po rosyjsku. Urodził się w 1961 r. w Budogoszczy w okręgu leningradzkim. Jeszcze jako dziecko przeniósł się wraz z rodzicami do Kijowa i tam mieszka wraz z żoną i trójką dzieci do dziś. Po maturze studiował w Instytucie Pedagogicznym Języków Obcych i otrzymał magisterium z języków angielskiego i francuskiego. Jeszcze w czasie studiów (pierwsza połowa lat 80-tych) napisał swoje pierwsze powieści: „Не приведи меня в Кенгаракс” i „История города Среднеграда и постороннего человека Костоправова” – powieść składającą się z kilku połączonych ze sobą nowel. Jednak te utwory, podobnie jak późniejsze, mogły być opublikowane dopiero po upadku Związku Radzieckiego – ich styl fantasmagorycznego absurdu nie miał nic wspólnego z obowiązującym wówczas kanonem realizmu socjalistycznego. Brak możliwości publikacji nie zniechęcił Kurkowa – jeździł po kraju i czytał swoje książki w różnego rodzaju klubach i czytelniach, nocując i żywiąc się u prywatnych osób. Później wspominał ten okres swego życia jako wyjątkową, pełną romantyzmu epokę, kiedy przyjaźń była ważniejsza od największych nawet pieniędzy. W 1987 r. poślubił obywatelkę brytyjską, a rok poóźniej został członkiem angielskiego Pen-Clubu. Pisał kolejne powieści i scenariusze filmowe. Sławę w Europie Zachodniej przyniosła mu wydana w 1996 r. powieść „Смерть постороннего” (w wersji niemieckiej „Picnick auf dem Eis”, w angielskiej – „Death and the Pinguin”, we francuskiej – „Le pinguin”, w polskiej – „Kryptonim »Pingwin«”). Kurkow był pierwszym pisarzem z byłego ZSRR, którego książka znalazła się w dziesiątce najlepiej sprzedających się w Europie; w USA wznawiano ją pięć razy. W roku 1997 jego scenariusz do filmu „Приятель покойника” był nominowany do Europejskiej Nagrody Filmowej, a sam film pt. „L’ami du défunt” (sfinansowany głównie przez rząd francuski) odniósł wielki sukces w osiemnastu krajach świata, m.in. w USA. W 1998 roku Andriej Kurkow został członkiem Europejskiej Akademii Filmowej, a w 2003 wybrany sekretarzem Związku Pisarzy Ukrainy.
Utwory powiązane
Autor (7)       [rozwiń]






Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Copyright © 2000-2024 – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.