Wasilij Grossman (1905–1964; ros. Василий Гроссман) urodził się w Berdyczowie na Ukrainie, w inteligenckiej rodzinie pochodzenia żydowskiego. Z wykształcenia chemik, pracował jako inżynier w Zagłębiu Donieckim. Debiutował w 1934 roku. W latach 1935–1940 wydał trzy zbiory opowiadań oraz dwie części trylogii Stiepan Kolczugin o rewolucji z 1905 roku i I wojnie światowej. Po wybuchu II wojny światowej został korespondentem wojennym. Za udział w bitwie pod Stalingradem uhonorowano go orderem Czerwonej Gwiazdy. Pierwsza powieść Grossmana, „Za słuszną sprawę”, ukazała się w odcinkach w 1952 roku (wyd. pol. 1959). Do końca lat pięćdziesiątych autor pracował nad „Życiem i losem”. W 1961 roku maszynopis skonfiskowano. Jeden z egzemplarzy udało się przemycić na Zachód; powieść została wydana w 1980 roku we Francji. Publikacji w Rosji doczekała się dopiero po upadku komunizmu.