Jak podkreśla sam Ozzy, jest to jego pierwsza nagrana na trzeźwo płyta. O dziwo i my nie potrzebujemy ani kieliszka ani skręta, żeby przebrnąć przez „czarną ulewę”. Już nie będę się czepiał, że na Osbourne’a to i tak za mało, bo mimo braku kompozycji na miarę „Mr Crowley” czy „Bark at the Moon”, to wciąż jest kawał dobrego grania. Mokro nie tylko na okładce. W majtkach również.