Jest to recenzja z nieistniejącej książki, napisana w tradycji „Próżni doskonałej” i „Wielkości urojonej” - a recenzowana książka to monografia pośmiertnej twórczości Stanisława Lema pt. „Apokryfy Lema”. Owe apokryfy to Stanisławowie Lemowie napisani po śmierci Stanisława Lema: zrekonstruowani za pomocą rozmaitych metod symulacji komputerowej, analizy tekstu i inżynierii neurologii, identyczni ze Stanisławem Lemem, który napisał „Solaris” i „Kongres futurologiczny”. I w rzeczy samej piszą je identyczne co do słowa. A także następne apokryficzne, pośmiertne dzieła Lema. Czy mniej przez to prawdziwe, mniej „Lemowe”? Teoria literatury apokryficznej obejmuje wszystkie możliwe teksty, te powstałe i te niepowstałe.

Opowiadanie nominowane w 2009 roku do nagrody im. Janusza A. Zajdla za rok 2008.