Hehe, fajny opis:) A okładki to już w ogóle nie ma co komentować... Słodka, choć trochę głupkowata jednocześnie;) Ja w każdym razie chyba się skuszę.

Czemu głupkowata? Masz coś do pudli?:) A w ogóle to jestem ciekawa, bo z tego co wiem, to ten Pawlak jest przecież autorem fantasy, a z tym gatunkiem ta książka raczej nie za wiele ma chyba wspólnego;) No chyba, że pudel w finale zamieni się w smoka;)

Nie, to żartobliwa obyczajówka, bez choćby grama fantastyki.
A okładka super, tym bardziej, że taką mordkę widuję co chwila, jak mnie prosi o psacer albo sznurek do zabawy :-)

Masz takiego słodziaka, jak ten z okładki?:) Fajnie Ci, zazdroszczę... A czytałeś już Romek tę książkę? Fajna w ogóle?

Mam dokładnie takiego słodziaka (czasem jest to nieznośny łobuz, swoją drogą...), parę scen z jego życia ukradłem do powieści. Ludzie są wymyśleni, ale psy - opisałem ich prawdziwe przygody :)
Nie powiem ci, czy książka fajna, bo to już byłaby reklama :)

W takim razie, Panie Romku, gratuluję - i pies, i powieść należą do udanych:) Pozdrawiam.

Fajna książka :) Zabawna, o życiu, ale z przymrużeniem oka. I stawia zwierzęta na równi z człowiekiem, pokazuje jaką ważną rolę mogą odgrywać. Podobało mi się.

Miło przeczytać taką powieść. Nieudawaną, bazujacą na prawdziwym życiu, nie idealizującą rzeczywistości. Jak to często we współczesnych "obyczajówkach" ma miejsce. "Póki pies nas nie rozłączy" opowiada o czyms co mogłoby spotakć każdego z nas. A to lubię a więc i polecam.