Tytułowa Wenisana to świat złożony z dwóch miat – Weniskajla i Weniswajta, jednocześnie przypominających siebie nawzajem i różniących się między sobą, jak lustrzane odbicie (Weniswajt znajduje się pod wodą). W jednym żyją ludzie, w drugim: ptakopodobne gabo oraz ci, którzy się utopili. Dorosłe gabo mogą latać też nad powierzchnią, wśród ludzi – przedstawiani są jako niebezpieczne istoty, które tylko czyhają, by wciągnąć jakieś dziecko pod wodę… Weniskajl to fantastyczna wersja Wenecji, miasta wśród kanałów, do których nie wolno się nawet zbliżać. Dzieci do 12 roku życia muszą chodzić w szyku, wyłącznie pod opieką dorosłego. Ten obraz świata, w który każą dzieciom wierzyć dorośli, zakłóca przypadek – 12-letnia Agata wpada do wody i poznaje świat gabo.

Zakończenie sugeruje rozszerzenie świata przedstawionego w następnych częściach (autorka skończyła właśnie część drugą i zabiera się za część trzecią).

Rzadko się zdarza, by krytycy literaccy zauważyli i docenili powieść dla dzieci (a właściwie młodzieży, bo wiek odbiorcy został określony na 12+) – tak się jednak stało w przypadku książki Linor Goralik.

Książka została napisana w języku rosyjskim, ale świat przedstawiony nie ma umocowania w rosyjskich realiach – jest światem fantastycznym, metaforycznym (co bardzo, ale to bardzo książce służy).