Czy zwierzęta znają głębsze uczucia? Czy mogą pamiętać na tyle długo i mocno, by kogoś kochać, za czymś tęsknić, kogoś nienawidzić? Być może ten komiks nie odpowie na te pytania, ale... pokaże, że z każdego, nawet najmniejszego kotka, pieska i króliczka można zrobić bezwzględną maszyną do zabijania, która wykona ludzie polecenie. Nie cofnie się przed niczym. Zniszczy wszystko, co stanie jej na drodze. Także człowieka - jeśli ten stwierdzi, że już kotka nie potrzebje...

Nowy komiks Granta morrisona ("The invisibles", "New X-Men, "JLA: Ziemia 2") i Franka Quitely`ego ("The Authoriy", "New X-Men, "JLA: Ziemia 2"). Wydarzenie roku 2005 w USA. Komiks nagrodzony Nagrodą Eisnera.

Karol Konwerski w Belowradars w recenzji tegoż komiksu używa określenia "wybitny". Porównuje również myśl kryjącą się (rzekomo) za fabułą tego ścierwa, do myśli obecnej w twórczości niejakiego Dicka. Byc może czytałem innego Dicka, lub inne We3. Bo ja w tym łzawym, pretensjonalnym i przewidywalnym badziewiu nie dostrzegam nic. Te "fantastyczne" rysunki i "niesamowite" kompozycje plansz, też mnie jakos niezachwyciły. Reasumując: rysunki ujdą, a panu Morrisonowi już dziękujemy. Ja napewnoe nie zainwestuje w kolejne niby wybitne dziełko tego pana.

Wbrew temu, co mówią niektórzy, WE3 jest cholernie daleko od Dicka. Nie ma tutaj ani grama zwierzęcej perspektywy. Ot, taka nieźle przemyślana, sprawnie opowiedziana historyjka. W sumie najbardziej podobały mi się szczury w roli narzędzi. No i sposób, w jaki zostały ostatecznie wykorzystane. Warto przeczytać, ale nie spodziewajmy się nie wiadomo czego.