Co się stanie jeżeli kot zje gadającą papugę? Oczywiście sam zacznie mówić ludzkim głosem. A co powie gadający kot, jeżeli jest kotem rabina, na dodatek zakochanym w jego córce?

Komiks francuskiego rysownika Joanna Sfara opowiada historię niezwykle mądrego kota, który postanawia skorzystać z wszystkich przywilejów człowieczeństwa. Jednak na przeszkodzie staje rabin, a później rabin rabina. Lecz ich uczone dysputy nie robią wrażenia na sprytnym kocie, który okazuje się godnym przeciwnikiem w uczonych sporach. Ale kot jest nie tylko erudytą, lecz także uważnym obserwatorem, który potrafi odkryć niejedną tajemnicę jaką kryją mury spalonego słońcem miasta.

Uważnym obserwatorem jest także sam autor - Joann Sfar, który za pomocą oryginalnych rysunków i wartkich dialogów maluje portret barwnej żydowskiej diaspory. Ten portret jest niezwykle trafny: Sfar potrafi ukazać specyficzny dialekt owej społeczności, jak i jej obyczaje i koloryt, nie tracąc przy tym poczucia humoru, którym przesiąknięty jest cały komiks. Portret Sfara jest również nostalgiczny: ukazuje świat, który przeminął, lecz wspomnienia o nim wciąż pozostają w pamięci, tak jak fotografie sprzed lat. "Kot rabina" to bajka dla dorosłych, współczesna reinterpretacja konwencji zapoczątkowanej przez Jeana de La Fontaine′a, jak również urzekająca poetycka opowieść, czy wreszcie głos w dyskusji o różnorodności kulturowej i tolerancji. Jest to dzieło uniwersalne, w którym każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie. Docenili to jurorzy polskiej edycji nagrody Alph′Art dla najlepszego komiksu francuskojęzycznego, którzy w roku 2003 uhonorowali nią "Kota rabina".

Inteligentnie napisany i ciekawie narysowany. Skłania do zadumy nad czlowiekiem, jego stosunkiem do boga i do świata. Polecam!

Cóż, może jest to i ciekawe wykorzystanie sztuki komiksu, co z tego, że samo w sobie jako komiks się nie sprawdza. Po pierwsze - rysunki są brzydkie. Uwielbiam koty, a chyba paskudniejszego kota z wyglądu niż główny bohater nie widziałem. Poza tym - nie znajduje uzasadnienia dla zastosowania tu formuły komiksu. Album jest właściwie zlepkiem dialogów, wygłaszanych przez gadające głowy, nie wiem po co było nadawać mu formę graficzną. Nie po to też, aby dotrzeć do młodszeo czytelnika, bo treść jest ewidentnie skierowana do dorosłych. Sama zaś zawartość - nie są to jakieś wielkie prawdy i Bogu, życiu i całej reszcie, lecz, ciekawe przyznaje, rabinackie teologiczne przekomarzania. Ale lepiej sprawdziłyby się w serii krótkich opowiadań.