Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Larry Charles
‹Dyktator›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDyktator
Tytuł oryginalnyThe Dictator
Dystrybutor UIP
Data premiery18 maja 2012
ReżyseriaLarry Charles
ZdjęciaLawrence Sher
Scenariusz
ObsadaAnna Faris, Megan Fox, Sacha Baron Cohen, John C. Reilly, Ben Kingsley, B.J. Novak, Kevin Corrigan, Aasif Mandvi, Jim Piddock
MuzykaErran Baron Cohen
Rok produkcji2012
Kraj produkcjiUSA
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Wszyscy ci ciemni, brodaci, czarni są w gruncie rzeczy arabskimi terrorystami
[Larry Charles „Dyktator” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Po raperze Alim G., kazachskim reporterze Boracie Sagdijewie i austriackim geju-projektancie Bruno Sacha Baron Cohen wciela się w kolejnego bohatera – nietuzinkowego, bo samego generała admirała Aladeena, dyktatora pewnego bliskowschodniego kraju, jednego z ostatnich obrońców świata przed dramatem demokracji.

Konrad Wągrowski

Wszyscy ci ciemni, brodaci, czarni są w gruncie rzeczy arabskimi terrorystami
[Larry Charles „Dyktator” - recenzja]

Po raperze Alim G., kazachskim reporterze Boracie Sagdijewie i austriackim geju-projektancie Bruno Sacha Baron Cohen wciela się w kolejnego bohatera – nietuzinkowego, bo samego generała admirała Aladeena, dyktatora pewnego bliskowschodniego kraju, jednego z ostatnich obrońców świata przed dramatem demokracji.

Larry Charles
‹Dyktator›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDyktator
Tytuł oryginalnyThe Dictator
Dystrybutor UIP
Data premiery18 maja 2012
ReżyseriaLarry Charles
ZdjęciaLawrence Sher
Scenariusz
ObsadaAnna Faris, Megan Fox, Sacha Baron Cohen, John C. Reilly, Ben Kingsley, B.J. Novak, Kevin Corrigan, Aasif Mandvi, Jim Piddock
MuzykaErran Baron Cohen
Rok produkcji2012
Kraj produkcjiUSA
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Aladeen miłościwie uciska swój kraj, poświęcając swój czas na sukcesy osobiste (jest wielokrotnym złotym medalistą krajowych igrzysk sportowych, najczęściej nagradzanym lokalnym aktorem, etc. etc.) oraz na rozwój znaczenia swej ojczyzny na arenie międzynarodowej np. poprzez rozwój broni masowego rażenia, transportowanej przez rakiety o obowiązkowo naostrzonym czubku. Problemy lokalne Aladeen rozwiązuje zwykle w sposób dosyć standardowy – zlecając natychmiastową likwidację krnąbrnych jednostek. Gorzej z problemami międzynarodowymi – tu będzie konieczne wystąpienie przed ONZ, które trzeba przekonać, że kraj nie tworzy międzynarodowego zagrożenia. Aladeen nie wie, że jego wuj ma pewne plany co do przyszłości umiłowanej ojczyzny, w których nie ma miejsca dla obecnego przywódcy i które będzie chciał wprowadzać w życie podczas wypadu do Nowego Jorku.
Wydaje się, że po odjechanym „Bruno”, który nie przyniósł spodziewanych przychodów, „Dyktator” jest powrotem Cohena do bardziej standardowych projektów. Przede wszystkim w przeciwieństwie do „Borata” i „Bruno” film nie zawiera części „dokumentalnej” – scen inscenizowanych poprzez nagrywanie reakcji przypadkowych widzów na prowokacje Cohena. Tym razem mamy do czynienia z filmem z aktorami od początku do końca zdającymi sobie sprawę ze swej roli. Po drugie – bo fabularnie „Dyktator” jest projektem w sumie nieskomplikowanym, o dość tradycyjnej fabule, choć niekoniecznie tradycyjnych gagach. Główna linia fabularna zakłada zderzenie postaci tyrana z normalnym (no, prawie normalnym) nowojorskim życiem i rozgrywanie gagów opartych na tej opozycji. Ale oczywiście chodzi przede wszystkim o wyśmiewanie kogo się tylko da.
Pierwszym celem satyry jest oczywiście sam, wzorowany głównie na Saddamie Husajnie, bliskowschodni przywódca. Cohen nie waha się wykorzystać wszelkich możliwych stereotypów na temat Arabów (choć sam bohater zaznacza, że Arabem nie jest, ale przecież my – tak jak i grany przez Johna C. Reilly’ego amerykański agent – wiemy, że wszyscy ci ciemni, brodaci, czarni są w gruncie rzeczy arabskimi terrorystami). Jego bohater jest męskim szowinistą, lubi tortury i terror, ale także nie grzeszy bystrością, sobowtór dyktatora – jakże by inaczej – preferuje kozy nad kobiety. Byłoby jednak nudne, gdyby cały film miał naśmiewać się jedynie z bliskowschodnich przywódców – po pierwsze, byłoby to monotonne, a po drugie, już nieco zużyte i zgrane. Gdy więc, po wstępnej sekwencji w ojczyźnie Aladeena, bohater przybywa do Ameryki, ostrze satyry zaczyna trafiać w różne cele. Dostaje się amerykańskiemu rasizmowi, antyterrorystycznej fobii, dostaje się rykoszetem ekologicznemu feminizmowi, bardzo trafne są kpiny z iluzji przemian demokratycznych w Iraku czy Afganistanie i wątłych efektów „wojny z terrorem”. Dostaje się też naszej pokryzysowej rzeczywistości, zwłaszcza w przemowie na forum ONZ z tematem przewodnim, dlaczego nasz świat nie toleruje dyktatorów, choć przecież autorytarna forma władzy ma wiele zalet. „Dyktator” nie jest może jakąś bardzo ambitną formą krytyki współczesnego świata, ale myśl przewodnia, że wcale niekoniecznie nasze społeczeństwo tak bardzo moralnie góruje nad reżimami z innych stron świata ostatnio robi się bardzo popularna. Tu można znaleźć pokrewieństwo z niedawnym „Iron Sky”, w którym to z kolei naziści niewiele różnili się od współczesnych polityków. Konstatacje dość ponure, ale chyba będące znakiem naszych kryzysowych czasów.
Najważniejsze jednak będzie to, że „Dyktator” sprawdza się po prostu jako komedia – jest po prostu zabawny, a momentami naprawdę szalenie śmieszny. Jak to u Cohena – jakaś część humoru jest mocno niewyszukana, balansując na granicy dobrego smaku i orbitując wokół fekalnych tematów (żart ze „zrzucaniem balastu” podczas przeprawy między wieżowcami to ukoronowanie trendu), ale inne dowcipy trzymają dobry poziom, z perełkami, jak choćby początkowe dynamiczne wprowadzenie do sytuacji w ojczyźnie Aladeena, scena rozmowy w wycieczkowym helikopterze, wspomniana przemowa w ONZ, czy żarty finałowe. Zaznaczyć należy też, że sam Cohen należy wciąż do najlepszych współczesnych aktorów komediowych, o wciąż niesamowitym vis comica i oglądanie go w dowolnej roli jest prawdziwą przyjemnością.
koniec
18 maja 2012

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.