Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Rob Minkoff
‹Nawiedzony dwór›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNawiedzony dwór
Tytuł oryginalnyThe Haunted Mansion
Dystrybutor Forum Film
Data premiery13 lutego 2004
ReżyseriaRob Minkoff
ZdjęciaRemi Adefarasin
Scenariusz
ObsadaMarsha Thomason, Terence Stamp, Eddie Murphy
MuzykaMark Mancina
Rok produkcji2003
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania99 min
ParametryDolby Digital 5.1, Dolby Digital 2.0 (polski dubbing); format 2,35:1
WWW
Gatunekfamilijny, komedia
EAN5903570107016
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Reklamowy dwór
[Rob Minkoff „Nawiedzony dwór” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Nawiedzony dwór” ani zaskakuje, ani bawi, ani mrozi krew w żyłach. Ot, ładne obrazki bez konkretnej treści, i bez dreszczyku emocji. Zwłaszcza że wiadomo, iż nikomu tak naprawdę nie może stać się krzywda. Bo przecież to Disney. Szczęście chociaż, że ta najdroższa w dziejach światowej kinematografii reklama ma ładną oprawę, bo inaczej byłaby to zupełna kicha w kolorowe kropki.

Jarosław Loretz

Reklamowy dwór
[Rob Minkoff „Nawiedzony dwór” - recenzja]

„Nawiedzony dwór” ani zaskakuje, ani bawi, ani mrozi krew w żyłach. Ot, ładne obrazki bez konkretnej treści, i bez dreszczyku emocji. Zwłaszcza że wiadomo, iż nikomu tak naprawdę nie może stać się krzywda. Bo przecież to Disney. Szczęście chociaż, że ta najdroższa w dziejach światowej kinematografii reklama ma ładną oprawę, bo inaczej byłaby to zupełna kicha w kolorowe kropki.

Rob Minkoff
‹Nawiedzony dwór›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNawiedzony dwór
Tytuł oryginalnyThe Haunted Mansion
Dystrybutor Forum Film
Data premiery13 lutego 2004
ReżyseriaRob Minkoff
ZdjęciaRemi Adefarasin
Scenariusz
ObsadaMarsha Thomason, Terence Stamp, Eddie Murphy
MuzykaMark Mancina
Rok produkcji2003
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania99 min
ParametryDolby Digital 5.1, Dolby Digital 2.0 (polski dubbing); format 2,35:1
WWW
Gatunekfamilijny, komedia
EAN5903570107016
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Swego czasu, podczas lektury książek Terry’ego Pratchetta, ukułem na własne potrzeby nowy termin – „syndrom Pratchetta”. Polega on na tym, że autor tworzy rzecz zabawną na całkiem przyzwoitym poziomie, jednak w pewnym momencie, oscylującym mniej więcej w połowie utworu, zaczyna baczniejszą uwagę zwracać na rozsądne rozwiązanie naplątanych wątków, niż na precyzję zdań, w wyniku czego ulatnia się gdzieś lwia część humoru. I książka w sumie ani nie da się określić jako zabawna, ani jako sensowna (bo pierwsze pół raczej do woli traktuje sens w znaczeniu dosłownym). Identyczna sytuacja występuje w filmie „Nawiedzony dwór”. Obraz, początkowo nawet wcale zabawny, z czasem gubi humor i zaczyna wikłać się w nieszczęśliwych losach mieszkańców budowli, w mnogich tajemnicach i warunkach uzdrowienia trwającej od stulecia sytuacji.
Głównym bohaterem „Nawiedzonego dworu” jest Jim Evers (w tej roli Eddie Murphy), który zajmuje się pośrednictwem w handlu nieruchomościami. Jest obłudny, chciwy, skąpy i nie ma czasu dla żony i dwójki dzieci, mimo że za biuro służy mu dom (żona – Sara, grana przez Marshę Thomason - jest współwłaścicielką agencji). Kiedy wreszcie udaje się zmusić go do rodzinnego wyjazdu, „na dwadzieścia minut” zahacza o wiekową posiadłość, której właściciel zaproponował Sarze pośredniczenie w sprzedaży swojego majątku. Jako że nagle zaczyna padać deszcz, trzaskają pioruny, a na drogę wylewa rzeka, pan dworzyszcza proponuje Eversom nocleg. I tu się zaczynają problemy, bowiem Sara okazuje się być wcieleniem zmarłej przed wielu laty narzeczonej właściciela domu. Ten zaś nie zamierza po raz drugi dać się jej wymknąć. Zadaniem Jima jest wydostanie jej z domu, a także pomoc uwięzionym w okolicy setkom duchów.
Niestety, wszystkie te zdarzenia są dość bezładnie rozsypane po filmie, a na dokładkę przytłoczone masą nieistotnych gadżetów i kolorowych, ale nic nie wnoszących do fabuły scen, dzięki czemu film dość szybko zaczyna nużyć. Dotychczas można było się spodziewać po filmach z Murphym jakiegoś minimum rozrywki (i niekiedy rzeczywiście było to minimum), jednak wygląda na to, że z biegiem lat jest w tej kwestii coraz gorzej. Film ładny, wychuchany, z dopracowanymi efektami specjalnymi (świetnie zrobione śpiewające popiersia) nie potrafi wciągnąć w opowiadaną historię. I nie bawi. A dlaczego? Cóż, powodów pewnie jest kilka, ale decydujący jest jeden: film został zrobiony przez wytwórnię Disneya.
Teraz może pokrótce wytłumaczę, czemu uważam to za minus. Otóż scenariusz filmu nie powstał jako natchnione dzieło mające ambicje powołania do życia pięknej, zabawnej czy też mądrej historii. Najpierw były dekoracje, a dopiero potem - dla ich ożywienia, uwypuklenia i uzupełnienia - zlecono napisanie scenariusza. „Nawiedzony dwór” jest bowiem ekranizacją – oczywiście jeśli można w tym kuriozalnym przypadku użyć takiego określenia – jednego z parków tematycznych amerykańskiego Disneylandu. Właśnie z parku noszącego tę samą nazwę, co film, została wzięta rezydencja, część postaci duchów, gadająca kula oraz mnóstwo pojawiających się w trakcie projekcji gadżetów. Scenarzysta musiał tylko dodać kilka żywych osób oraz z grubsza skleić związane z parkowym dworem wątki, zakończyć je happyendem, no i dodać szczyptę humoru, żeby w żadnym wypadku film nie wyglądał na horror i żeby mogła nań pójść również najmłodsza dziatwa. Skutkiem tego korytarzami latają różne instrumenty, służący są dziwakami, a chodzące trupy są powolne i niezgrabne, ilekroć mają dopaść któregoś z bohaterów. Wszystko to ani zaskakuje, ani bawi, ani mrozi krew w żyłach. Ot, ładne obrazki bez konkretnej treści i bez dreszczyku emocji. Zwłaszcza że wiadomo, iż nikomu tak naprawdę nie może stać się krzywda. Bo przecież to film Disneya. Szczęście chociaż, że ta najdroższa w dziejach światowej kinematografii reklama (bo przecież chodzi o skuszenie kolejnych rzeszy młodzieży do wizyty w Disneylandzie) ma ładną oprawę, bo inaczej byłaby to zupełna kicha w kolorowe kropki. A tak, mimo że zabawa nie jest przednia a nauczki moralne, szczęśliwie niezbyt nachalne, gnają jedna za drugą, „Nawiedzony dom” dość dobrze sprawdza się jako kino familijne. Choć kudy mu do „Caspra”...
Oczywiście to nie pierwszy film, który odwołuje się do disneylandzkiego parku tematycznego. Wcześniej byli chociażby „Piraci z Karaibów”, jednak „Piraci...” nie byli niewolniczo przywiązani do parku, i doskonale obeszliby się bez zapożyczonych stamtąd motywów. W dodatku siłą filmu była rola Johnny’ego Deppa, który stworzył dość wiarygodną i ciekawą postać. Murphy’emu się ta sztuka natomiast nie udała. Jak sądzę głównie dlatego, że scenariusz miał zbyt sztywne ramy i nie pozwalał aktorowi na najdrobniejsze nawet odstępstwo od rozpisanej roli. A bez tego Murphy pozostaje aktorem z plastyczną twarzą, ale bez charyzmy. Innymi słowy - oczywiście nieco spłycając - „Piraci z Karaibów” byli filmem Deppa, a „Nawiedzony dwór” jest filmem disneylandzkiego dworzyszcza.
I tylko się zastanawiam, co, po ekranizacjach książek, sztuk teatralnych, komiksów, gier komputerowych i teraz parku tematycznego, będzie następne? Rozwinięcie w pełnometrażowy film którejś z reklam telewizyjnych? Czy też zlepienie jakąś fabułą garści rubasznych dowcipów? I będziemy wówczas oglądali film pod tytułem „Przychodzi baba do lekarza”, w którym jeden z głównych bohaterów aż do znudzenia będzie zadawał pytanie: „Co pani jest?”. W sumie niewiele już mnie zdziwi...
koniec
20 grudnia 2004

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (15)
— Jakub Gałka

Tegoż autora

Kości, mnóstwo kości
— Jarosław Loretz

Gąszcz marketingu
— Jarosław Loretz

Majówka seniorów
— Jarosław Loretz

Gadzie wariacje
— Jarosław Loretz

Weź pigułkę. Weź pigułkę
— Jarosław Loretz

Warszawski hormon niepłodności
— Jarosław Loretz

Niedożywiony szkielet
— Jarosław Loretz

Puchatek: Żenada i wstyd
— Jarosław Loretz

Klasyka na pół gwizdka
— Jarosław Loretz

Książki, wszędzie książki, rzekł wół do wieśniaka
— Jarosław Loretz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.