Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 18 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup

Esensja ogląda: Marzec 2017 (2)
[ - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Dziś kilka recenzji filmów spoza ekranów kinowych – z wydań DVD i światowego kina.

Sebastian Chosiński, Marcin Mroziuk

Esensja ogląda: Marzec 2017 (2)
[ - recenzja]

Dziś kilka recenzji filmów spoza ekranów kinowych – z wydań DVD i światowego kina.
DVD / BD
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Who Am I. Możesz być kim chcesz
(2014, reż. Baran bo Odar)
Sebastian Chosiński [70%]
Trzeci – po dramacie „Pod słońcem” (2006) i opartej na powieści kryminalnej Jana Costina Wagnera „Ciszy” (2010) – pełnometrażowy film pochodzącego ze Szwajcarii reżysera Barana bo Odara. Ma on wszelkie szanse, aby spodobać się przede wszystkim nastoletnim widzom. Z dwóch powodów: po pierwsze – to opowieść o młodym, niewiele od nich starszym mężczyźnie; po drugie (i to drugie jest chyba nawet ważniejsze) – w sporej części fabuła dotyczy świata wirtualnego. Benjamin (gra go Tom Schilling, bohater „Oh Boy” i głośnego miniserialu „Nasze matki, nasi ojcowie”) jest komputerowym geniuszem, który pewnego dnia staje się członkiem hakerskiej grupy CLAY. Jego nowym znajomym – Maksowi (Elyas M’Barek), Stephanowi (Wotan Wilke Möhring) oraz Paulowi (Antoine Monot, Jr.) – zależy głównie na tym, aby zyskać rozgłos w darknecie. Dlatego też – ot tak, po prostu dla zabawy – włamują się do systemów organizacji rządowych; udowadniają tym samym swoją wyższość, sieją popłoch i anarchię. Także po to, aby zdetronizować legendarnego hakera ukrywającego się pod pseudonimem MRX. Muszą jednak liczyć się z tym, że prędzej czy później zainteresują się nimi służby specjalne – nie tylko niemieckie. Kiedy już do tego dochodzi, Benjamin musi podjąć kolejną grę. Tempo fabuły sprawia, że pomimo wielu schematów „Who Am I” ogląda się ze sporym zainteresowaniem. Osoba reżysera gwarantuje także, że w finale możemy liczyć na zaskakujący zwrot akcji, który – nawet jeżeli wyda nam się znany z innych obrazów sensacyjnych – przysporzy radości. Wszak zawsze fajnie, kiedy maluczkim udaje się wykiwać potentatów. A do tego dochodzi jeszcze zgrabnie wpleciony w całość wątek miłosny, dzięki któremu możemy podziwiać na ekranie śliczną Hannah Herzsprung („Siostry i Schiller”) w roli Marie, dziewczyny Benjamina.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Księgowy
(2016, reż. Gavin O’Connor)
Marcin Mroziuk [70%]
Praca księgowego kojarzy się przede wszystkim ze żmudnym ślęczeniem na kolumnami liczb, tak więc uczynienie przedstawiciela tej profesji głównym bohaterem filmu sensacyjnego mogłoby wydawać się dość ryzykownym pomysłem. Szybko możemy się jednak przekonać, że obserwowanie działalności Christiana Wolffa (w tej roli całkiem przekonująco wypadł Ben Affleck) rzeczywiście może dostarczyć nam wielu emocji. Doradzanie spokojnym farmerom, jak zmniejszyć obciążenia podatkowe, okazuje się bowiem jedynie przykrywką dla znacznie bardziej ryzykownej działalności. Kontrolowanie prawidłowości rozliczeń nie jest już tak spokojnym zajęciem, kiedy większość poważnych klientów stanowią szefowie potężnych grup przestępczych. W prawdziwe kłopoty główny bohater pakuje się jednak przyjmując zupełnie legalne zlecenie. Wkrótce potem możemy się również przekonać, że posiada on wiele umiejętności, o które można by posądzać raczej agenta służb specjalnych, a nie księgowego. Świat liczb schodzi szybko na dalszy plan, a na ekranie zaczynają dominować sceny pościgów i walk.
Zaletą filmu jest przede wszystkim dynamicznie tocząca się akcja, gdyż Wolff przez większość czasu jest zarówno ścigającym, jak i ściganym (a w dodatku zagrożenie zbliża się do niego równocześnie z różnych kierunków). Trzeba też przyznać, że scenarzystom udało się nieco ożywić sprawdzone schematy kina sensacyjnego. Niesłychana precyzja i zdolność błyskawicznego operowania w pamięci na wielkich liczbach jest w przypadku tytułowego bohatera związana z jego autyzmem. Obserwując pojawiające się co pewien czas scenki z dzieciństwa Wolffa, możemy się przekonać, jak zaskakującymi metodami zostało okupione jego przystosowanie (aczkolwiek nie stuprocentowe) do życia w społeczeństwie. Nieco gorzej wypada natomiast wątek miłosny – ale z drugiej strony czego się można spodziewać po autyście? Na kolana nie powala też samo zakończenie, ponieważ zdecydowanie zbyt wcześnie można się domyślić, kto będzie przeciwnikiem nietypowego księgowego w finałowym starciu. Mimo tych niedoskonałości otrzymujemy jednak tutaj rozrywkę na całkiem przyzwoitym poziomie, więc tytuł ten powinien przypaść do gustu osobom, które lubią trzymające w napięciu filmy sensacyjne.
Kino świata
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Glassland
(2014, reż. Gerard Barrett)
Sebastian Chosiński [70%]
Irlandzki dramat psychologiczno-obyczajowy, który chyba nikogo nie pozostawi obojętnym. To historia dwudziestokilkuletniego mężczyzny, który od dziecka mieszka w Dublinie. John (w tej roli Amerykanin Jack Reynor, znany między innymi z „Transformers 4” i najnowszej ekranizacji „Makbeta” sprzed dwóch lat) zarabia na życie jako taksówkarz. Próbuje ułożyć sobie życie, ale ma z tym ogromne problemy. W dużej mierze wynikają one z trudnego dzieciństwa, braku ojca i nieuregulowanych relacji z matką. Jean (gra ją Australijka Toni Collette, która w Hollywoodzie zaistniała dzięki rolom w „Szóstym zmyśle”, „Shafcie” i „Małej miss”) od lat jest załogowaną alkoholiczną. Zaniedbywała nie tylko Johna, ale i jego młodszego, upośledzonego brata Kita (Harry Nagle). Starszy z synów, chociaż tak naprawdę niczego kobiecie nie zawdzięcza i nie ma żadnego długu do spłacenia, stawia sobie za cel honoru wyciągnąć ją z nałogu. By jednak Jean mogła zostać poddana leczeniu w specjalistycznej klinice, potrzebne są pieniądze. Duże pieniądze. A takich John nie posiada. Dlatego też za pośrednictwem przyjaciela, Shane’a (Anglik Will Poulter, oglądany w „Opowieści z Narnii: Podróż Wędrowca do świtu” i „Zjawie”), nawiązuje kontakt z dublińskim półświatkiem. Tym samym staje przed poważnym dylematem moralnym: chcąc ratować rodzinę, musi wejść w konflikt z prawem. Gerard Barrett – reżyser i scenarzysta w jednym – opowiedział tę historię w sposób bardzo ascetyczny, wręcz minimalistyczny, korzystając z naturalnych plenerów i wychodząc poza atelier. Dzięki temu udało mu się w sposób bardzo przekonujący sportretować dysfunkcyjną rodzinę, której członkowie – wszyscy bez wyjątku – muszą zapłacić wysoką cenę za próbę powrotu do normalności. Próbę, która wcale nie musi zakończyć się sukcesem…
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Srebrny deszcz
(2015, reż. Juliet Asante)
Sebastian Chosiński [60%]
Ten film ma wiele wad. I wiele niedoskonałości technicznych. Czasami można wręcz odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z dziełem jedynie na poły profesjonalnym. A jednak warto poświęcić mu półtorej godziny. Choćby z jednego, ale istotnego powodu – to obraz nakręcony w… Ghanie. A kino z tego regionu Afryki raczej rzadko dociera do Polski. „Srebrny deszcz” jest pełnometrażowym debiutem reżyserki i scenarzystki Juliet Asante, która fachu uczyła się w latach 90. XX wieku w Stanach Zjednoczonych. W swym pierwszym filmie postanowiła przedstawić kolejną wersję opowieści o „księciu” i „żebraku”, czy też raczej – w tej konkretnej sytuacji – „żebraczce”. Bruce (w tej roli nigeryjski aktor Enyinna Nwigwe) pochodzi z bogatej i ustosunkowanej rodziny. O swoją przyszłość nie musi się martwić. Znajomości ojca (Kofi Bucknor) i zaradność matki (Offie Kudjo) sprawiają, że życie Bruce’a usłane jest różami. Ale jemu życie bogatego playboya tak naprawdę średnio pasuje. Czuje, że marnotrawi czas. Na wszystko zaczyna spoglądać inaczej, kiedy w dramatycznych okolicznościach poznaje bezdomną Ajoę (gra ją gwiazda ghańskiej telewizji Joselyn Dumas). Czując wobec niej wyrzuty sumienia, podaje jej swój numer telefonu. Gdy jakiś czas później kobieta wpada w tarapaty, dzwoni do niego, prosząc o pomoc; ten zaś nie odmawia wsparcia. Wkrótce Ajoa zostaje służącą w domu Bruce’a. Z czasem ta znajomość odmienia mężczyznę. W kobiecie z nizin społecznych dostrzega on nie tylko osobę bardzo wartościową, ale także gotową do poświęceń dla innych, o co wśród jego najbliższych przyjaciół jest niezwykle trudno. Nie trzeba chyba dodawać, że rodzice, a tym bardziej licząca na rychły ślub narzeczona Loreal (Uru Eke) nie akceptują tego niezwykle trudnego do zrozumienia dla nich związku. „Srebrny deszcz” to klasyczny „operowo-mydlany” melodramat, który broni się egzotyczną scenerią i rozbudowanym wątkiem społecznym. Nie sposób nie pochwalić też Enyinnę Nwigwego, który oszczędnie, ale przekonująco zagrał postać przechodzącego przemianę ze „złotego młodzieńca” w dojrzałego mężczyznę spadkobiercę rodzinnej fortuny.
koniec
15 marca 2017

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Marzec 2018 (2)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski

Marzec 2018 (1)
— Piotr Dobry, Marcin Mroziuk, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Luty 2018 (2)
— Jarosław Loretz, Anna Nieznaj, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Luty 2018 (1)
— Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Styczeń 2018 (1)
— Jarosław Loretz

Grudzień 2017 (4)
— Konrad Wągrowski

Grudzień 2017 (3)
— Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Grudzień 2017 (2)
— Sebastian Chosiński

Grudzień 2017 (1)
— Piotr Dobry, Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk

Listopad 2017 (3)
— Jarosław Loretz, Kamil Witek

Tegoż twórcy

Cień niebieskiego munduru
— Kamil Witek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.