Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 25 kwietnia 2024

Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.

Filmy

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Siergiej Eisenstein, Grigorij Aleksandrow
‹Październik›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Październik
Tytuł oryginalny	Октябрь
Reżyseria	Siergiej Eisenstein, Grigorij Aleksandrow
Zdjęcia	Włodzimierz Nielsen, Włodzimierz Popow, Eduard Tisse
Scenariusz	Grigorij Aleksandrow, Siergiej Eisenstein
Obsada	Włodzimierz Popow, Wasilij Nikandrow, Eduard Tisse
Muzyka	Edmund Mizel
Rok produkcji	1928
Kraj produkcji	ZSRR
Cykl	Klasyka Kina Rosyjskiego
Czas trwania	90 min
WWW	Polska strona
Gatunek	dramat, wojenny
EAN	5908312740230
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Rewolucja – parowóz dziejów!
[Siergiej Eisenstein, Grigorij Aleksandrow „Październik” - recenzja]

Sebastian Chosiński

« 1 2

Rewolucja – parowóz dziejów!
[Siergiej Eisenstein, Grigorij Aleksandrow „Październik” - recenzja]

„Październik” jest klasycznym dziełem propagandowym – apologią Wielkiej Rewolucji Październikowej i jej wodza, Włodzimierza Iljicza, który przedstawiony został w nim jako zbawca narodu rosyjskiego. Lenina zagrał Wasilij Nikandrow, zwykły robotnik, któremu dwukrotnie było dane wcielić się w tę postać – najpierw w dziele Borisa Barneta „Moskwa w oktjabrie” („Moskwa w październiku”, premiera: 31 października 1927), a następnie w filmie Eisensteina. O powierzeniu mu tej zaszczytnej roli zdecydowało przede wszystkim fizyczne podobieństwo. O grze aktorskiej trudno bowiem w jego przypadku mówić. Włodzimierz Majakowski, znajomy Siergieja Michajłowicza od kilku już lat, nie pozostawił zresztą na Nikandrowie suchej nitki, cytując zdanie „jednego z towarzyszy partyjnych”, że aktor podobny jest nie tyle do samego Lenina, co do jego posągów. Faktem jest, że na tle Władimira Popowa, zawodowego aktora, który wcielił się w postać Aleksandra Kiereńskiego, Nikandrow na ekranie praktycznie nie istnieje. Popow natomiast, choć gra w typowy dla kina niemego, nadekspresyjny sposób, oddaje przynajmniej choć część emocji, które musiały targać premierem Rządu Tymczasowego. Inna sprawa, że głównym jego zadaniem było przedstawienie tej postaci tak, aby budziła ona jednoznacznie negatywne skojarzenia. Stąd chociażby „sny o potędze” Kiereńskiego, któremu marzy się, aby zostać drugim Napoleonem Bonaparte. Spośród aktorów grających w „Październiku” (w epizodzie, jako żołnierz niemiecki na froncie, pojawił się nawet operator Eduard Tisse) karierę zrobił w następnych latach jedynie Boris Liwanow, który zagrał Tereszczenkę. Wyspecjalizował się on głównie w odtwarzaniu postaci historycznych, był między innymi księciem Pożarskim w „Mininie i Pożarskim” (1939), carem Mikołajem I w „Glince” (1946), marszałkiem Rokossowskim w „Bitwie stalingradzkiej” i „Upadku Berlina” (oba z 1949 roku), wreszcie faworytem carycy Katarzyny II Grigorijem Potiomkinem w „Admirale Uszakowie” (1953).

Dzieło Eisensteina i Aleksandrowa nie spotkało się z przychylnym przyjęciem władz. Posypały się przede wszystkim oskarżenia o „formalizm”, który traktowano jako przeciwieństwo hołubionego w sztuce radzieckiej realizmu (który kilka lat później przybierze skrajnie doktrynerską postać realizmu socjalistycznego). Dodatkowo drażniła Stalina obecność na ekranie Lwa Trockiego, którego właśnie w tym czasie, gdy film wchodził na ekrany, próbował szantażem skłonić do wyjazdu z Kraju Rad. Radości sowieckiemu dyktatorowi nie sprawiał także fakt, że on sam w filmie tym praktycznie nie istnieje. Uznano wręcz, że – kręcąc „Październik” – Eisenstein „zagubił się w ślepym korytarzu Pałacu Zimowego”. Aprobaty nie zyskało również kolejne dzieło Siergieja Michajłowicza i Aleksandrowa – opowieść o kolektywizacji wsi, „Staroje i nowoje” (1929). Po jego premierze obaj reżyserzy wezwani zostali przez Stalina, który udzielił im kilku rad, wskazując przy okazji błędy, jakie popełnili. Nic więc dziwnego, że jeszcze w tym samym roku obaj panowie – i kilku innych członków ich ekipy (w tym operator Tisse) – zdecydowali się na wyjazd ze Związku Radzieckiego. Ekskursja do krajów Europy Zachodniej, a następnie Stanów Zjednoczonych i Meksyku zakończyła się wprawdzie realizacją kilku filmów, ale oczekiwanych sukcesów artystycznych nie przyniosła. Na dodatek po trzech latach zagranicznych wojaży dyktator wezwał artystów z powrotem do kraju. Eisenstein, widząc jak Kraj Rad zmienił się podczas jego nieobecności, przeżył załamanie nerwowe. Aleksandrow z kolei, marząc o samodzielnej karierze, postanowił przypodobać się wodzowi i zrealizował na jego osobiste polecenie chwalący politykę prowadzoną przez Stalina film dokumentalny „Internacjonał” (1932). Rok później podczas prywatnego spotkania z Józefem Wissarionowiczem, do którego doszło na daczy u Maksima Gorkiego, otrzymał od niego polecenie nakręcenia komedii, która spodobałaby się wszystkim ludziom radzieckim. Efektem tego niecodziennego „zamówienia” okazał się bijący rekordy popularności nie tylko w ZSRR film „Świat się śmieje” („Wiesiołyje riebjata”, 1934).

Sukces był tak wielki, że w ciągu następnych kilkunastu lat Grigorij Wasiliewicz kręcił już tylko takie filmy – zabawne romantyczne komedyjki, w których rozbrzmiewała muzyka i pieśni komponowane przez Izaaka Dunajewskiego. Główne role żeńskie grała w nich obowiązkowo żona reżysera, słynna radziecka aktorka Lubow Orłowa. Trio Aleksandrow – Dunajewski – Orłowa po „Świat się śmieje” nakręciło jeszcze cztery bliźniaczo podobne filmy: „Cyrk” (1936), „Wołga – Wołga” (1938), „Jasna droga” („Swietłyj put’”, 1940) oraz „Wiosna” (1947). Do poważniejszej tematyki artysta powrócił dramatem wojennym „Spotkanie nad Łabą” („Wstriecza na Elbie”, 1949) i biograficznym „Kompozytorem Glinką” (1952). W następnej dekadzie wyreżyserował natomiast kilka filmów tematycznie nawiązujących do „Października”: „Lenin w Polsce” (1961; nie należy go jednak mylić z tak samo zatytułowanym radziecko-polskim obrazem Siergieja Jutkiewicza), „Lenin w Szwajcarii” oraz „Przed październikiem” (oba z 1965 roku). Ostatnim obrazem zrealizowanym przez Aleksandrowa był pełnometrażowy dokument poświęcony jego żonie – „Lubow Orłowa” (1983). Pół roku po jego premierze autor rozstał się z tym światem. Co jednak istotne, cztery lata przed śmiercią udało mu się zmontować i ostatecznie dokończyć nakręcony – jeszcze wespół z Eisensteinem – w 1932 roku w Meksyku dokumentalny film „Que Viva Mexico!”. Wypełnił w ten sposób ostatnie zobowiązanie wobec nieżyjącego już od trzydziestu jeden lat dawnego przyjaciela.

« 1 2

25 lutego 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »