Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Anurag Basu
‹Życie w metropolii›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŻycie w metropolii
Tytuł oryginalnyLife in a Metro
Dystrybutor Epelpol
ReżyseriaAnurag Basu
ZdjęciaBobby Singh
Scenariusz
ObsadaDharmendra, Irfan Khan, Konkona Sen Sharma, Kay Kay Menon, Shilpa Shetty, Shiney Ahuja, Vicky Ahuja
MuzykaPritam Chakraborty
Rok produkcji2007
Kraj produkcjiIndie
Czas trwania132 min
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Pociąg do Bollywood: Z wyczuciem i uczuciem
[Anurag Basu „Życie w metropolii” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Francuzi mają niezwykle trafne określenie potoczne na życie w wielkim mieście, „metro, boulot, dodo”, czyli „metro, robota i spanie”. Wygląda na to, że właśnie do tego sprowadza się ludzka egzystencja w świecie podporządkowanym wyścigowi szczurów i samotności, której uniwersalny portret znakomicie ukazuje film Anuraga Basu „Życie w metropolii”. Co za różnica, czy żyjemy w Paryżu, Warszawie czy Bombaju – wszędzie wyobcowanie w tłumie ma taki sam gorzki posmak.

Ewa Drab

Pociąg do Bollywood: Z wyczuciem i uczuciem
[Anurag Basu „Życie w metropolii” - recenzja]

Francuzi mają niezwykle trafne określenie potoczne na życie w wielkim mieście, „metro, boulot, dodo”, czyli „metro, robota i spanie”. Wygląda na to, że właśnie do tego sprowadza się ludzka egzystencja w świecie podporządkowanym wyścigowi szczurów i samotności, której uniwersalny portret znakomicie ukazuje film Anuraga Basu „Życie w metropolii”. Co za różnica, czy żyjemy w Paryżu, Warszawie czy Bombaju – wszędzie wyobcowanie w tłumie ma taki sam gorzki posmak.

Anurag Basu
‹Życie w metropolii›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŻycie w metropolii
Tytuł oryginalnyLife in a Metro
Dystrybutor Epelpol
ReżyseriaAnurag Basu
ZdjęciaBobby Singh
Scenariusz
ObsadaDharmendra, Irfan Khan, Konkona Sen Sharma, Kay Kay Menon, Shilpa Shetty, Shiney Ahuja, Vicky Ahuja
MuzykaPritam Chakraborty
Rok produkcji2007
Kraj produkcjiIndie
Czas trwania132 min
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Wielowątkowość przedstawionej historii to zabieg wykorzystany już w wielu innych filmach, takich jak „Na skróty” Roberta Altmana, „Miasto gniewu” Paula Haggisa, czy romantyczno-rozrywkowe „To właśnie miłość” Richarda Curtisa. Jednak zazwyczaj komplementarność poszczególnych opowieści służyła przede wszystkim przedstawieniu sieci międzyludzkich zależności, porównaniu różnych, a wciąż podobnych sytuacji i emocji, także sprokurowaniu zgrabnej, nielinearnej fabuły, złożonej jak samo życie z paralelnych, oddziałujących na siebie intryg. Tymczasem. w „Życiu w metropolii” Anuraga Basu bardziej niż pojedynczy bohaterowie liczy się tytułowe miasto – brutalne, nieokiełznane, surowe i niejednoznaczne. Kilka odrębnych historii łączy się dzięki powiązaniom między bohaterami w obraz Bombaju, który w tym odzwierciedleniu jest na tyle nijaki pod względem kulturowym, a tak silnie nacechowany emocjonalnie, że może zostać łatwo zrównany z każdą inną potężną metropolią.
Shikha i Ranjeet są małżeństwem o dłuższym stażu, którzy „nawet gdy milczą, kłócą się ze sobą”. Siostra Shikhy, Shruti, szuka męża; zdesperowana sięga nawet po pomoc internetowego portalu matrymonialnego, co doprowadza do spotkania z Montym, dziwakiem dalekim od jej męskiego ideału. Tymczasem Ranjeet utrzymuje wolny związek z Nehą, niezależną dziewczyną z problemami. Nehą interesuje się również Rahul, który marzy o osiągnięciu sukcesu zawodowego i wygraniu karkołomnego wyścigu szczurów. Była nauczycielka Shikhy, zamieszkała w domu spokojnej starości, spotyka po latach samotności swoją dawną miłość, Amola. Koło się zatacza, związki powstają, trwają, zostają zerwane, by wreszcie się odnowić, ale mało która więź okazuje się wystarczająco mocna, by pozwolić bohaterom walczyć z presją otaczającej ich rzeczywistości. Radości i smutki tracą smak, bo wszystkie działania, jakich podejmują się postaci, naznaczone są powierzchownością i krótkotrwałością. Dlatego uporczywe lgnięcie do jakiegokolwiek kontaktu, czy to emocjonalnego, czy cielesnego, często prowadzi do niechcianych wyborów i burzących porządek konfliktów. Bohaterowie funkcjonują na zasadzie komórek wielkiego organizmu, składników przytłaczającej metropolii: przepadają w tłumie, zostaną czy wyjadą, zwyciężą czy polegną, miasto i tak znajdzie nowych żywicieli.
Portret Bombaju jest w filmie Basu niejednoznaczny, ponieważ odmalowuje miejską dżunglę jako źródło zepsucia, miejsce, w którym jego mieszkańcy są stale poddawani ciężkim próbom charakteru i kuszeni łatwym, ale nieuczciwym sukcesem. Jednak, z drugiej strony, Anurag Basu rezygnuje z opcji demonizowania miasta jako kolebki cywilizacyjnej, zawsze przegrywającej z prostotą prowincji. Odwieczny pojedynek kultura-natura, materializm-duchowość odgrywają w filmie tak naprawdę niewielką rolę. Wszystkie wszechobecne konflikty naszej cywilizacji budują tło, podczas gdy najważniejszy jest kontrast zastosowany w portretowaniu miasta. Metropolia wystawia każdego na próbę, ale jednocześnie go hartuje, uczy podejmowania trudnych decyzji, opierania się złym wyborom, pozwala na osiągnięcie sukcesu, w tym samym czasie zmniejszając wygórowane oczekiwania jednostki szeregiem częstych porażek. Przetrwają tylko najsilniejsi, ale przecież, gdyby było inaczej, w wielkich miastach nie rządziłoby prawo dżungli. Anonimowy tłum i ciągłe wyzwania powodują, że odnalezienie indywidualizmu, własnej oryginalności i prawdziwego charakteru staje się koniecznością. Jako trybik w miejskiej maszynie można biernie egzystować, ale nie działać i decydować o własnym życiu. Właśnie z decydowaniem, walką o siebie i o innych ludzi oraz z przeciwstawianiem się codziennym dramatom mają problemy główni bohaterowie „Życia w metropolii”.
Wizję całej historii, jak i obrazu miasta, pomagają zbudować ciekawe, raczej statyczne, przyćmione zdjęcia autorstwa Bobby’ego Singha, świetnie odzwierciedlające przytłaczający klimat Bombaju. Każde zawirowanie akcji lub zakręt na emocjonalnej ścieżce bohaterów intrygująco akcentuje również ścieżka muzyczna. Pop-rockowe piosenki pojawiają się w tle, wspierając całkiem błyskotliwymi, pozbawionymi miłosnego lukru tekstami fabułę filmu. Zresztą, tak jak całe dzieło Basu, muzyka do filmu ma uniwersalny charakter. Gdyby nie język, w którym wykonano piosenki, można by pomyśleć, że to dźwiękowa ilustracja do zachodniego dramatu obyczajowego, a nie do filmu z indyjskiej fabryki snów. Zresztą, „Życie w metropolii” nie należy do filmów mainstreamowych, nie jest to także film niszowy – mimo, że Basu nakręcił obraz o rozrywkowym charakterze, pozbawił go cech kina masala, co tylko dobrze zrobiło filmowej historii. Melancholijny dramat przeplata się tu z delikatnym humorem, a, co najważniejsze, z dobrymi, nieszablonowymi dialogami. Mimo niedostatków aktorskich niektórych gwiazd (Shilpa Shetty, Shiney Ahuja), emocje, którymi tętni film, wyglądają na szczere, a cała opowieść zyskuje znamiona zwyczajności, co w filmie o życiu z jego wzlotami i upadkami staje się niebagatelną zaletą. Bohaterom można wierzyć, a i aktorskie perełki się znajdą: jak zwykle znakomicie radzi sobie magnetyzujący Kay Kay Menon, rolę sympatycznej idealistki Shruti fantastycznie kreuje Konkona Sen Sharma, warto również wspomnieć o jednym z najbardziej utalentowanych aktorów indyjskich – Irfanie Khanie, znanym szerszej publiczności z drugoplanowej roli w oscarowym filmie Danny’ego Boyle’a, „Slumdog. Milioner z ulicy”.
Przekonujący obraz rzeczywistości, oczywiście odpowiednio podrasowany ładnymi obrazami i zapadającymi w pamięć akordami oraz na filmowy sposób lekko udramatyzowany i zgrabnie spleciony z powiązanych ze sobą wątków, stanowi zdecydowanie największy atut filmu Basu. Uniwersalność tematu przynosi też możliwość identyfikacji z bohaterami, co jeszcze bardziej pozwala zagłębić się w tę niebanalną historię. A skoro tylko damy sobie możliwość utożsamienia się z postaciami, zauważymy, że borykamy się z podobnymi problemami i bolączkami. Już za odważną próbę uchwycenia barw rzeczywistości należy się Anuragowi Basu duży plus. A za formę, w jakiej tę próbę podejmuje, można jedynie nagrodzić jego film samymi pozytywnymi określeniami.
koniec
14 marca 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Walcząc o tożsamość
— Ewa Drab

Na granicy
— Ewa Drab

Prawda jest Bogiem
— Ewa Drab

Trędowata
— Ewa Drab

Krwawy buntownik
— Ewa Drab

Sztuka dla sprawy
— Ewa Drab

Cudze chwalicie, swego nie znacie
— Ewa Drab

Sportowa rebelia
— Ewa Drab

Modlitwa za grzechy
— Ewa Drab

Na torze życia
— Ewa Drab

Tegoż autora

Porażki i sukcesy 2015
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna, Krystian Fred, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

Prezenty świąteczne 2014: Gry wideo pod choinkę
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

17. Cropp Kultowe: Dzień 10. Apokalipsa i koniec
— Ewa Drab

17. Cropp Kultowe: Dzień 9. Popołudnie żywych trupów
— Ewa Drab

17. Cropp Kultowe: Dzień 8. Zabawa o smaku kawy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.