Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Aleksander Ałow, Władimir Naumow
‹Pokój przychodzącemu na świat›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPokój przychodzącemu na świat
Tytuł oryginalnyМир входящему
Dystrybutor 35mm
ReżyseriaAleksander Ałow, Władimir Naumow
ZdjęciaAnatolij Kuzniecow
Scenariusz
ObsadaWiktor Awdiuszko, Aleksander Diemjanienko, Stanisław Chitrow, Lidia Szaporienko, Nikołaj Grinko, Nikołaj Timofiejew, Andriej Fajt, Izolda Izwickaja
MuzykaNikołaj Karietnikow
Rok produkcji1961
Kraj produkcjiZSRR
CyklKlasyka Kina Rosyjskiego
Czas trwania90 min
Gatunekdramat, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Wojna, wojna i… po wojnie
[Aleksander Ałow, Władimir Naumow „Pokój przychodzącemu na świat” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2 3

Sebastian Chosiński

Wojna, wojna i… po wojnie
[Aleksander Ałow, Władimir Naumow „Pokój przychodzącemu na świat” - recenzja]

Władimir Naumow na zamknięciu festiwalu filmowego w Moskwie - 2009 rok
Władimir Naumow na zamknięciu festiwalu filmowego w Moskwie - 2009 rok
Niezwykle irytującego, przynajmniej w pierwszych partiach filmu, podporucznika Iwlewa zagrał Aleksandr Diemjanienko – jedna z największych gwiazd radzieckiego kina w latach 60. ubiegłego wieku. Ojciec urodzonego w 1937 roku w Swierdłowsku (dzisiejszym Jekaterynburgu) aktora również był artystą; nic więc dziwnego, że Sasza od najmłodszych lat grywał w amatorskich przedstawieniach teatrzyku działającego przy swierdłowskim Domu Pioniera. Po ukończeniu szkoły średniej zdecydował się na studiowanie prawa w miejscowym uniwersytecie. Gdy jednak do miasta zawitała komisja rekrutacyjna z Moskiewskiego Akademickiego Teatru Artystycznego (MChAT), postanowił spróbować swych sił – i przepadł! Rozzłościło go to do tego stopnia, że w następnym 1955 roku wraz z kilkoma przyjaciółmi wybrał się do stolicy, aby starać się o przyjęcie do jednej z licznych moskiewskich szkół teatralnych. Po egzaminach mógł napisać do rodziców, że otworzyły się przed nim podwoje aż dwóch uczelni – Państwowego Instytutu Sztuk Teatralnych (GITIS) oraz Wyższej Szkoły Teatralnej imienia Borisa Szczukina. Ostatecznie zdecydował się na GITIS. Zadebiutował u Ałowa i Naumowa w ostatniej części ich „trylogii komsomolskiej” (1958). Momentem przełomowym był jednak dla Diemjanienki rok 1961, znaczony aż trzema udanymi kreacjami: w „Pokoju…”, obyczajowych „Dorosłych dzieciach” Willena Azarowa oraz w komedii Frunzego Dowlatiana i Lwa Mirskiego „Kariera Dimy Gorina”. W ostatnim z wymienionych filmów zobaczył Saszę Leonid Gajdaj, który dostrzegł w nim idealnego odtwórcę postaci sympatycznego i jednocześnie bardzo nierozgarniętego radzieckiego inteligentna, co cztery lata później zaowocowało występem w „Operacji Y”, w której aktor po raz pierwszy zmierzył się z rolą legendarnego już dzisiaj Szurika. W 1967 roku zagrał go ponownie – w „Kawkazskiej pliennicy”. Sześć lat później Gajdaj obsadził go jeszcze w przekomicznej adaptacji sztuki Michaiła Bułhakowa „Iwan Wasiliewicz zmienia zawód” (1973). Ostatni raz Diemjanienko pojawił się na planie filmowym w 1997 roku, zmarł dwa lata później po ciężkiej chorobie. Rok wcześniej rozstała się z tym światem Lidia Szaporienko (rocznik 1939), czyli Niemka Barbara. Co ciekawe, w swoim życiu zagrała tylko dwie role filmowe: w melodramacie Iskry Babicz „Pierwoje swidanije” (1960) oraz w obrazie Ałowa i Naumowa. Pochodzącą ze Stawropola aktorkę na początku lat 70. wywiózł na prowincję, do Penzy, reżyser teatralny Siemion Rejngolc, tym samym praktycznie zamykając jej drogę do kariery filmowej, którą zresztą i tak nie wydawała się zbyt zainteresowana.
Współautor scenariusza - Leonid Zorin
Współautor scenariusza - Leonid Zorin
W majora Kombata wcielił się, urodzony w azerbejdżańskim Baku w 1921 roku, Nikołaj Timofiejew. Po służbie w Armii Czerwonej i udziale w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej wstąpił on do szkoły teatralnej imienia Szczukina, którą ukończył w 1950 roku. Wtedy też pojawił się w zimnowojennym dramacie szpiegowskim Michaiła Romma „Siekrietnaja missija"; rok później natomiast – na planie „Tarasa Szewczenki” – poznał Aleksandra Ałowa. Polscy widzowie mogą go kojarzyć z fantastyczno-naukowego obrazu Riczarda Wiktorowa „Czieriez tiernii k zwiozdam” („Per aspera ad astra”, 1980), który powstał na podstawie scenariusza Kira Bułyczowa. Zmarł w Moskwie przed dziesięcioma laty. W niewielkich epizodach pojawiły się także inne gwiazdy radzieckiego kina tamtych lat. Kierującą ruchem czerwonoarmistkę zagrała słynna już w całym świecie Izolda Izwicka, znana chociażby z „Czterdziestego pierwszego” (1956) Grigorija Czuchraja. W amerykańskiego żołnierza i eksboksera wcielił się Ukrainiec Nikołaj Grinko, który w późniejszych latach stworzy wiele niezapomnianych kreacji, między innymi w „Dziecku wojny” (1962), „Andrieju Rublowie” (1966), „Solarisie” (1972), „Zwierciadle” (1974) i „Stalkerze” (1979) Andrieja Tarkowskiego, ale także w „Cieniach zapomnianych przodków” (1964) Siergieja Paradżanowa, „Wojnie i pokoju” (1967) Siergieja Bondarczuka oraz „Dwudziestu dniach bez wojny” (1976) Aleksieja Giermana. Z kolei uwolnionego z obozu koncentracyjnego Serba zagrał Andriej Fajt, który przed laty miał zaszczyt pracować z Siergiejem Eisensteinem przy „Pancerniku Potiomkinie” (1925), ale pojawił się także w paskudnej antyamerykańskiej agitce Grigorija Aleksandrowa „Spotkaniu na Łabie” (1949).
Scenariusz filmu wyszedł spod pióra obu reżyserów oraz Leonida Zorina, znanego w Związku Radzieckim dramaturga, scenarzysty i prozaika. Urodził się on w Baku w 1924 roku; tam też ukończył filologię na uniwersytecie imienia Siergieja Kirowa, zaocznie studiował natomiast w moskiewskim Instytucie Literackim imienia Maksima Gorkiego. Popularność przyniosły mu przede wszystkim komedie – „Cziełowiek niotkuda” (1961) Eldara Riazanowa oraz „Pokrowskije worota” (1982) Michaiła Kozakowa. Przed rokiem Anton Barszczewski nakręcił serial historyczny „Tiażołyj piesok” – oparty powieści Anatolija Rybakowa, którą na potrzeby filmu zaadaptował właśnie Zorin. Muzykę do „Pokoju przychodzącemu na świat” skomponował, nieżyjący już od piętnastu lat, Nikołaj Karietnikow – absolwent Konserwatorium Moskiewskiego, autor baletów, oper i symfonii, chętnie piszący też jednak na potrzeby teatru i filmu (również animowanego). Z Ałowem i Naumowem w latach 1958-1976 współpracował przy sześciu obrazach; później swoimi kompozycjami okrasił jeszcze „Zakon” (1989) Naumowa. Operator Anatolij Kuzniecow (absolwent WGIK-u w 1952 roku), dzisiaj liczący już sobie osiemdziesiąt jeden lat, nie może poszczycić się szczególnymi osiągnięciami zawodowymi. Choć dane mu było pracować ze znanymi reżyserami – jak Elem Klimow („Witajcie – wstęp wzbroniony!”, 1964) czy Władimir Basow („Wozwraszczenije k żyzni”, 1972) – to jednak nie przy ich najwybitniejszych filmach.
koniec
« 1 2 3
24 września 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Klasyka kina radzieckiego: W mrocznym cieniu Kremla
— Sebastian Chosiński

Tegoż autora

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Czekając na…
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.