Massoud Behrani, pułkownik wojsk irańskiego szacha, emigruje wraz ze swoją rodziną do Stanów Zjednoczonych. Behrani pragnie, aby jego rodzina zajmowała pozycję społeczną podobną do tej z Teheranu, dlatego nie zdradza nikomu, że pracuje jako ekspedient i śmieciarz. Kiedy kończą się zasoby wywiezione z Iranu, Behrani stawia wszystko na jedną kartę. Za ostatnie dolary kupuje na licytacji dom. To będzie dom jego marzeń, początek nowego życia w dostatku. Jednak okrutny los potwornie z niego zakpi...

Piękny, poetycki, intrygujący… tytuł. Z samym filmem już niestety gorzej – z obiecującego, poważnego moralitetu przechodzi w drugiej połowie w płytki, podrzędny thriller z grubo przesadzonymi zbiegami okoliczności, na które można by przymknąć oko u Emmericha czy Baya, ale w kameralnym, każącym się traktować serio dramacie, bardzo jednak rażą. Zobaczyć można – przede wszystkim dla znakomitego aktorstwa Kingsleya i Aghdashloo (bo Connelly widzieliśmy już identyczną w „Requiem dla snu”) oraz zdjęć Deakinsa – ale absolutnie nie trzeba, gdyż, summa summarum, to tylko kolejny ładny kawałek celuloidu, którego forma nie służy fabule, a jest celem samym w sobie, zaś twórcy wydają się być wystarczająco usatysfakcjonowani faktem, że choć nakręcili film tonący w banale i taniej sensacji, to nakręcili go nie po hollywoodzku, więc jest ok. Otóż nie jest. Duże rozczarowanie.

Dziwny film. Pochwalić można w nim dosłownie wszystko – Kingsleya i pozostałych aktorów, scenariusz, reżyserię – nie ma się do czego przyczepić, a mimo to jako całość "Dom z piasku i mgły" pozostawia obojętnym. Być może jest to konsekwencja trzymania się reguł greckiej tragedii – wszystkie postacie niby mają rację, posuwają się w walce o swoje do wrednych zachowań i wypadają przez to w oczach widza dość antypatycznie. W efekcie wydaje się, że film powinien budzić spore emocje, ale tylko niestety wydaje.

Masa przeróżnych problemów – bo jest tu i o kulturowych konfliktach, i o imigranckim pragnieniu dobrobytu w nowym kraju, i o zwykłej ludzkiej nienawiści, która z poczciwych skądinąd ludzi, pełnych dobrych zamiarów, robi żądne krwi bestie... Całość, mistrzowsko zaadaptowana i wyreżyserowana przez Perelmana, to prawdziwa grecka tragedia, w której ludzki los ostatecznie zależy od kaprysu okrutnego Przeznaczenia, w nosie mającego dobre intencje. Największymi atutami filmu są bez wątpienia wspaniałe, przejmujące role Bena Kingsleya i Shohreh Aghdashloo (Connely dobra, ale nie aż tak dobra jak tych dwoje)... no i piękne zdjęcia Rogera Deakinsa. Niedoceniony przez swoją skromność, a piękny film.

Najlepszy film z tych, na które najprawdopodobniej nie wybraliście się do kina. Współczesna historia skrojona na miarę greckiej tragedii - konfliktu równorzędnych racji. Do tego starcie dwóch odmiennych, nie rozumiejących się kultur, rozpaczliwe poszukiwanie celu w życiu i reakcje na to, gdy to poszukiwanie okazuje się być pozbawionym sensu. Na dodatek piękne zdjęcia i wspaniałe aktorstwo trójki głównych bohaterów. Dawno żaden film nie zadziałał tak na mnie emocjonalnie, w empatyczny sposób - gdy w głębi duszy zrozumiałem uczucia kierujące bohaterami. Debiut niezwykle udany, szkoda, że przepadł wśród naszych krytyków, którzy nie zadali sobie trudu zrozumienia "Domu z piasku i mgły".