Nauczycielka literatury Manana żyje razem ze swoją trzypokoleniową rodziną: mężem Soso, rodzicami, synem siedzącym nieustannie przy komputerze, córką oraz jej mężem. W mieszkaniu panuje wieczny gwar, trudno tu choć o odrobinę spokoju i prywatności. Kiedy nadchodzą jej 52. urodziny, Manana zapowiada, że nie jest w nastroju, by je świętować. W odpowiedzi słyszy od męża: ludzie i tak przyjdą. Faktycznie goście przychodza, a kobieta zmuszona jest obsługiwać całą imprezę. Nazajutrz wyprowadza się z domu do wynajętego małego mieszkanka, nareszcie ma własny kąt. Rodzina, przyjaciele, całe gruzińskie patriarchalne społeczeństwo nie potrafi zrozumieć ani uszanować jej decyzji. Najbardziej wyrozumiały okazuje się Soso, który wciąż ma nadzieję, że żona do niego wróci. Ale czy jest to jeszcze możliwe? Kamera rumuńskiego operatora Tudora Pundoru właściwie nie opuszcza Manany, której subtelny i złożony portret stworzyła tu aktorka Ia Shugliashvili. Podbijający światowe festiwale „Chemi bednieri ojakhi” autorstwa reżyserskiego tandemu Nana Ekvtimishvili – Simon Gross to kolejny wyśmienity obraz z Gruzji, której kinematografia w ostatnich latach nie przestaje zaskakiwać.