Głównym bohaterem powieści Cusslera jest Dirk Pitt, podróżnik i odkrywca. Na południu Sahary zaginęli bez wieści naukowcy ONZ, próbujący zapobiec straszliwemu kataklizmowi zagrażającemu Ziemi. Bohater próbuje wyjaśnić tajemnicę nieznanej epidemii nękającej północną Afrykę.

Jest coś perwersyjnego w fakcie, że na film z Matthew McConaughey'em ktoś wydaje ponad 100 milionów i choćby za tę perwersję daję więcej punktów niż zjednoczeni w bólu współtetrycy. Niestety nic z tej perwersji nie przedostaje się na ekran. Gdyby wydać budżet na operację zmiany płci Matthew i jej przebieg pokazywać na ekranie, byłoby ciekawiej, a i pożyteczniej. Niemniej dodam, że film świetnie ogląda się w dobrym towarzystwie. Zwłaszcza kiedy ktoś zasłania ekran.

No i niby co kolesie z Paramountu chcieli „Saharą” udowodnić? Że książki Cusslera i tak są lepsze? Że ostatnim udanym filmem spod znaku Indiany Jonesa w dalszym ciągu pozostaje… „Indiana Jones i ostatnia krucjata”? Że Penelope Cruz nadal wygląda jak facet przebrany za kurę? Jeśli chcieli udowodnić coś ponadto, to im niestety nie wyszło.

Może gdybym była np. kotem, dałabym się uwieść samymi efektami – ale jako że nie jestem, to... zieew. Chciałam napisać więcej, ale na samą myśl o tym przeraźliwie nudnym filmie zrobiłam się taka seeeeeeennaaaa.

Bardzo sprawne przełożenie na kino prozy Cusslera, które idealnie oddaje słabość i drewnianość tych książek. Mizerna podróba Indiany Jonesa, która w efekcie wychodzi na słabą imitację udanej podróby Indiany Jonesa, czyli "Mumii". I nawet się Penelopa nic nie obnaża, co mnie ostatecznie zraziło. Punkt powyżej dna jedynie za sam wyraz oczu ludzi, którym opowiadam, że oglądałem film o poszukiwaniu pancernika z Wojny Secesyjnej, który zakopał się w piaskach Sahary.

Świat jest dziwny. Bo jak można pojąć, że ktoś jest w stanie wywalić 130 milionów na TAKI film? Kawał absolutnie fatalnej roboty, dwa punkty powyżej najniższej oceny tylko za frajdę analizowania dlaczego film jest tak zły, jak jest. A jest tak zły bo: fatalnie wprowadzono bohaterów, pierwsza połowa to kompletny chaos, z ekranu wieje nudą na całego, o jakąkolwiek logikę nie zadbano (wiem, to kino przygodowe, ale są granice bzdurności), McConnaughey ma charyzmę ameby i na domiar złego nosi wąsy.