Głównymi bohaterkami opowieści są dwie mieszkające ze sobą i wiecznie rywalizujące siostry: młodsza - nieodpowiedzialna imprezowiczka i starsza - ambitna pani adwokat. Prawdziwa wojna zaczyna się jednak, kiedy młodsza siostra uwodzi narzeczonego starszej, a następnie zostaje wyrzucona z mieszkania. Dziewczyna wprowadza się wówczas do miejskiej biblioteki.

Komediodramat, który po dobrej (dramatycznej) pierwszej połowie, w drugiej (komediowej) schodzi niestety trochę na psy (dosłownie!). Niemniej z całości wrażenia mam mimo wszystko pozytywne, w czym głównie zasługa wyjątkowo trafnie obsadzonych Diaz i Collette. Być może się mylę, ale nie mogłem pozbyć się odczucia tak rzadko spotykanej w kinie „prawdy” – w tym sensie, że obie aktorki tak mocno zaangażowały się w idealnie skrojone pod siebie role, że przeniosły do nich także swoją prywatność. Wywiady, wypowiedzi i CV obydwu świadczą zresztą o tym, że chyba jednak się nie mylę. Wielka szkoda, że te role nie trafiły na lepszy grunt.

Mam problem z tym filmem Curtisa Hansona (którego nb. bardzo lubię). Z jednej strony doceniam chęć realizacji filmu bez typowych sztuczek właściwych dla "komedii romantycznych", stworzenie typowego kina obyczajowego. Dzięki temu w jakiś sposób postacie dwóch sióstr są interesujące i prawdziwe. Świetnie oglada się też Shirley MacLaine i Toni Colette. Z drugiej strony niestety film jest zbyt rozciągnięty, miewa sceny niepotrzebnie banalne i w sumie więcej obiecuje niz możemy to odczytać w niezbyt odkrywczej puencie.