Zabawkarz, podstępny przestępca, zrobi wszystko aby zniszczyć rodzinę Cortezów. Carmen zostaje uwięziona w stworzonym przez niego wirtualnym świecie.

Teraz – z potrójnym Sly’em i w trójwymiarze – to dopiero jest istny Meksyk. Tym razem, niestety, głównie dla dzieci.

Miała wiele obaw, jaki może się okazać film, przy którym Rodriguez spędzi więcej czasu z zespołem postprodukcyjnym niż z aktorami - i niestety, wszystkie te obawy znalazły potwierdzenie w filmie. Przez większość czasu SK3D to po prostu gierka video, przeniesiona na duży ekran, czyli coś co widzieliśmy już co najmniej parę razy, i często w ciekawszym wykonaniu. Pomysł z trzema freudowskimi personami Toymakera byłby śmieszny, gdyby nie fakt, że gra go Sly Stalone, który, jak wiadomo, ma tylko dwa wyrazy twarzy. Clooney jako prezydent byłby śmieszny, gdyby dostał mu się odrobinę zabawniejszy dialog. Filmu Rodrigueza, jakiego oczekiwałam, jest tu może z piętnaście (ostatnich) minut; reszta to tylko męcząca wzrok i słuch dawka efektów komputerowych. Mam nadzieję, że po tym nieudanym epizodzie Miramax i Rodriguez pozwolą wreszcie małym agentom spocząć w spokoju.

Okularki trochę niewygodne i męczą oczy, ale reszta super. Idealna papka dla wchłaniaczy popkultury mojego typu. Dziesiątki gościnnych występów gwiazd (świetny Wood i Clooney) i fabuła zrozumiała dla otumanionych popcornem ośmiolatków - słowem, szczerze polecam.

Niepozbawiona humoru gra komputerowa na ekranie kinowym. Szkoda, że ukłonów w kierunku dorosłego widza (zabawa w czarny kryminał z jego schematami) nie było więcej. I końcówka jakaś taka niedorobiona... Ale dzieciaki pewnie bawią się świetnie.