Pewnej księżycowej nocy w Los Angeles samochód, którym jadą nastoletni Jimmy i jego siostra Ellie, nieoczekiwanie wpada w poślizg i zjeżdża z drogi. Rodzeństwo wychodzi z wypadku bez szwanku, jednak po kilku dniach okazuje się, że kraksa na zawsze odmieniła ich życie. Oboje zauważają, że są znacznie silniejsi fizycznie niż byli poprzednio, wyostrzają się im wszystkie zmysły, a ludzie, których spotykają bez wyjątku ulegają ich urokowi. Okazuje się jednak, że oboje muszą zapłacić za swoje niezwykłe umiejętności wysoką cenę.

Głupota dialogów idzie tu w szranki z bublowatym morfingiem (wilkołaki wyglądają jak hieny na sterydach!), a nawiązania do klasyki podgatunku – „Wilkołaka”, „Skowytu”, „Amerykańskiego wilkołaka w Londynie” – nie robią żadnego wrażenia i zdają się być wyłącznie rozpaczliwym wyciem do księżyca o pomoc. Największe politowanie wzbudza jednak wątek brata-ofermy (wbrew temu, co piszą krytykanci-ignoranci w GW i Filmie, nie gra go Joshua Jackson, a Jesse Eisenberg), który kilka scen po ugryzieniu jest już Hulkiem Hoganem, supermacho i najpopularniejszym chłopakiem w szkole w jednym. W finale odwieczny wróg staje się jego najlepszym przyjacielem i ceremonialnie przekazuje mu własną dziewczynę (!). Ja rozumiem, że człowiek człowiekowi wilkiem, ale żeby aż tak…

Duet Craven & Williamson nie pozostanie niestety w mojej pamięci, jako synonim horroru najwyższej jakości. "Przeklęta" jest tak strasznie nie-fajnym filmem, że do tej pory zastanawiam się – dlaczego nie dałem jedyneczki? Aha, już wiem. Bardzo podobał mi się ten pies, który narobił niezłego rozgardiaszu w domu Christiny Ricci. Chociaż tekstury miał jakieś takie dziwne, to animowany był świetnie. Boję się tylko jednego. Mianowicie, że Craven zrobił znowu coś na kształt parodii, a ja tego nie dostrzegłem. Eee tam. Ważne, że "sierściuch" był fajny.

Ja pierniczę...! Wes Craven nakręcił taki horror, jakby gatunek nie ruszył się nawet o krok przez ostatnie 30 lat, a przecież kto jak kto, ale on powinien znać historię rozwoju kina grozy. Film przerażająco wtórny, nudny i głupi, na dodatek po prostu źle zrealizowany od strony technicznej. Są fragmenty sugerujące, że to może być pastisz, albo coś w tym stylu, tyle, że są to jedynie fragmenty, a reszta mówi sama za siebie. I pomyśleć, że jeszcze dwa lata temu wróżono Cristinie Ricci wielką karierę, a on w tak krótkim czasie wylądowała w takich produkcjach...