Bohaterkami filmu będą dwie piękne złodziejki specjalizujące się w napadach na banki.

Typowy niegroźny, ale i nieszczególnie potrzebny produkcyjniak ze stajni niegdysiejszego księcia artystów, dziś króla wyrobników Luca Bessona. Czyli jak zwykle według receptury: wartka akcja bez przejmowania się logiką, kaskaderskie popisy i ograne żarty. To wszystko w spisanym na przysłowiowym kolanie scenariuszu, podporządkowanym pod efektowne wyczyny utalentowanych w jakiejś konkretnej dziedzinie osób. Po karatekach i parkourowcach przyszła kolej na latynoskie seksbomby. Salma Hayek i Penélope Cruz mają o tyle ułatwione zadanie, że nie muszą tłuc się z armią mięśniaków bądź skakać po budynkach. Wystarczy, że wcisną się w gorsety i już jest efektownie. I naprawdę nie muszą już robić nic więcej. Ale robią. Strzelają do złych ludzi, piorą się wzajemnie po gładkich buźkach i mniej więcej od połowy filmu toczą zawartą rywalizację o to, która lepiej całuje. Za materiał dydaktyczny służy tu Steve Zahn. Cholerny szczęściarz.

Nie mogę się oprzeć ważeniu, że sam widok pięknej Salmy Hayek i nie mniej urodziwej Penelope Cruz na planie podziałał na reżyserów tak piorunująco, że zapomnieli, że mieli coś reżyserować - a już zupełnie o tym, iż miała to być westernowa komedia przygodowa. Pomysł nie był zły - kto wie, może przy lepszej reżyserii wyszłoby z tego coś na miarę damskiej wersji Desperado, zwłaszcza, że obydwie odtwórczynie głównych ról zdają się dobrze bawić na planie i zdradzają spory dar komediowy. Niestety, Roening i Sandberg nie potrafią dostrzec i wykorzystać talentu i zapału aktorek. Przez większość czasu na ekranie dominują scenerie i kolorowe kostiumy - zapewniają one co prawda piękną oprawę dekoracyjnym odtwórczyniom głównych ról i zajmują oko, ale nie na tyle skuteczne, by nie dostrzec, że najważniejsze - opowiadanie historii - kuleje. Wszystkim prócz najbardziej hardkorowych wielbicieli Salmy i Penelopy oglądanie fotosów prawdopodobnie sprawi większą frajdę niż seans w kinie.