Historia niesfornego chłopca, który zalał swoim pistoletem na wodę kolonię mrówek. Za karę w magiczny sposób zostaje skurczony do rozmiaru owada i skazany na ciężką pracę w ruinach. Przed przywróceniem do postaci człowieka zaczyna doceniać bezinteresowną przyrodę, uczy się tolerancji i zrozumienia, jednocześnie jest to dla niego bardzo cenną lekcją.

„Mrówka Z” propagowała wolność, niezależność, indywidualizm, zaś w „Po rozum do mrówek” sporo się mówi o solidarności i sile zjednoczonego społeczeństwa. Po 11 września Amerykanie potrzebują tego widocznie nawet w infantylnych bajkach, ale ja jednak wolę tamten przekaz.

"Po rozum do mrówek” jest skierowany głównie do dzieci. Film od strony graficznej nie niesie nic nowego (projekty wyglądają jak skopiowane z mrówczych poprzedników - "Mrówki Z" i "Dawno temu w trawie") a fabularnie jest prostą i przewidywalną historyjką z jasnym morałem – „nie dręcz mniejszych od siebie” i „razem jesteśmy silniejsi”. Dla widza dorosłego jedyną atrakcją może być tylko nalot owadów na dezynsektora stylizowany na atak na Gwiazdę Śmierci.