Kiki Harrison (Julia Roberts) jest asystentką i siostrą narcystycznej gwiazdy Gwen Harrison (Catherine Zeta-Jones). Życie z siostrą nigdy nie było łatwe dla mało zdecydowanej Kiki. Stało się jeszcze trudniejsze, gdy zgodziła się pomóc Gwen i jej mężowi Eddiemu Thomasowi (John Cusack), z którym jest w separacji, w ostatnim publicznym występie promującym ich najnowszy film. Na początku wydaje się, że głównym zadaniem Kiki będzie utrzymanie pokoju między Gwen i Eddiem oraz ich nieskazitelnego wizerunku publicznego. Niebawem jednak Kiki będzie musiała sprostać trudniejszemu wyzwaniu, gdy jej przyjaźń z Eddiem zacznie stawać się czymś więcej.

Średnia komedia z Hollywood. Ani zbyt wiele dobrych pomysłów, ani zbyt wiele niewypałów. Oczywiście John Cusack jak zawsze godzien uwagi, a obok niego m.in. Christopher Walken, Billy Crystal i Alan Arkin Jednak całość raczej do obejrzenia w domu, niż w kinie.

Spośród wszystkich występujących tu aktorów moim ulubieńcem jest jedynie Christopher Walken. Niestety, pojawia się dosłownie na chwilę, lecz te kilka minut w zupełności mu wystarcza, by przyćmić i Roberts, i Zetę-Jones, i Crystala, i Cusacka. Ci są strawni, ale kompletnie bezbarwni. I dokładnie tak jest też z samym filmem.

Kto Cristalem wojuje, od Cristala ginie - jak mówił praski menel, zachlewając się płynem do mycia szyb. Ten prosty, życiowy aforyzm pozwalam sobie zadedykować twórcom tego filmu, oraz Billy'emu, który chyba powinien pomyśleć o aktorskiej emeryturze. Mimo tylu głośnych nazwisk film jest kompletnie bez wyrazu. Walken i Tucci - zabawni jak zwykle, ale mało ich. Tymczasem Zeta-Jones i Cusack nie mają za grosz komediowego drygu - kto ich tam wpuścił??

Hollywoodzki mainstreem sprawnie przyrządzony. Typ filmu, na którym dokładnie wiesz, czego się spodziewać i nic cię nie zaskakuje ani na plus, ani na minus. Cusack jest jak zawsze nieporadny, Roberts urocza, a Cristal zgryźliwy. I za to ich lubię.

Można się uśmiechnąć. Nie więcej.