W sercu Paryża kryje się śmiertelna tajemnica. Na drugim końcu świata, w Los Angeles, ambasador Han ma ją ujawnić. Ma bowiem w posiadaniu wstrząsające nowe dowody świadczące o wewnętrznym działaniu Triad – najbardziej zbrodniczej organizacji mafijnej na świecie. Detektyw Carter z policji w Los Angeles i chiński inspektor Lee lądują w Paryżu z zamiarem powstrzymania spisku...

Jakoś tak skojarzyło mi się z „Gliniarzem z Beverly Hills 3” – też żadnego świeżego pomysłu, tylko zmiana scenerii. Ale mam to samo, co kolega Walkiewicz – lubię duet Tucker/Chan. Nie tak jak Gibsona z Gloverem, nie tak jak Smitha z Lawrence’em, ale dosyć, bym przyjemnie spędził czas w ich towarzystwie. A o nic innego tu nie chodzi.

Szczytów nie zauważyłem, za to godziny seansu dłużyły się niemiłosiernie. Niepotrzebny sequel. Bez polotu i pomysłu na fabułę. Zamiast śmieszyć, męczy wtórnością. Owszem, jest kilka sprytnych scen z udziałem kaskaderów i samego Chana, ale nie są one w stanie zrekompensować niesmaku po nędznych dowcipach o zatwardzeniu. Jeśli w ogóle oglądać, to tylko dla Romana Polańskiego w roli wrednego francuskiego gliny.

Tucker i Chan po raz trzeci. Jak z kolejnymi częściami „Zabójczej broni” – idzie o to, kto kupuje ten policyjny duet. Ja kupuję. Bawiłem się nie gorzej i nie lepiej niż poprzednio.