27 sukienek w szafie Jane. 27 ślubów i wesel. Bycie druhną dla 27 par. Oto życie Jane. Pewnego dnia złośliwy dziennikarz Kevin postanawia napisać artykuł o jej "weselnym" życiu, ośmieszając to, w co wierzy Jane. Dodatkowo, w tym samym czasie, przyjeżdża jej siostra, Tess - i od razu rozkochuje w sobie szefa Jane. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że Jane kocha się w George′u.

Podczas seansu nie opuszczało mnie wrażenie, że widziałem ten film już co najmniej 27 razy, ale moja słabość do Jamesa Marsdena wzięła górę nad krytykanckim marudzeniem.

Dziwnie zachowują się bohaterowie tego filmu. Robią miny modeli z reklam gumy do żucia albo nosi ich, jakby mieli ADHD. Chichoczą nerwowo, wybałuszają oczy, machają rękoma. Burns powinien wrócić do reżyserii, a Marsden znów wcisnąć się w kostium telewizyjnego hosta z lat pięćdziesiątych (albo księcia z bajki). Nie podobało się nawet mojej lepszej połówce, która z reguły jest przekonująca w obronie gatunku komedii romantycznej.

Cóż mogę powiedzieć? Bezbolesne. I niebrzydka ta Katherine Heigl.