Tytułowa Zona to wyjątkowo ekskluzywne, zamknięte, oddzielone od reszty miasta drutem kolczastym osiedle w Mexico City. Pewnego dnia trzech wyrostków, mieszkających w pobliskich slumsach postanawia obrabować jeden z domów. Nieszczęśliwie, w trakcie rabunku ginie starsza kobieta, na co zaalarmowani strażnicy reagują bezwzględnie: dwóch chłopaków ginie od ich kul. Trzeciemu udaje się ukryć w podziemiach osiedla-fortecy...

Niezły thriller o wojnie klasowej, chociaż szkoda, że twórcom nie udało się ominąć fabularnych klisz – kryminalna wolta jest wbrew ich intencjom przewidywalna, a postacie stereotypowe: jeden uczciwy gliniarz wśród samych skorumpowanych; zły koleś, który okazuje się dobry; dobry koleś, który okazuje się zły itd., itp.

Ludzie gotowi poświęcić swoją wolność w imię bezpieczeństwa, nie zasługują ani na wolność ani na bezpieczeństwo – powiedział kiedyś ktoś mądry. O tym jest ten film. Mieszkańcy tytułowej „Zony”, osiedla oddzielonego od reszty Meksyku wysokim murem z zasiekami, chcieli sobie zapewnić w ten sposób bezpieczeństwo. Możemy zrozumieć ich racje – film unika prostych diagnoz, bardzo wyraźnie pokazuje, że w świecie skorumpowanej policji i młodych przestępców zawsze gotowych do rabunku, trudno w inny sposób zapewnić sobie bezpieczeństwo. Ale pokazuje też straszliwą cenę, jaką za taki wybór trzeba zapłacić.