Opowieść o żydowskich braciach, którzy uciekają z okupowanej przez nazistów Polski na Białoruś, gdzie dołączają do rosyjskiego ruchu oporu. W trakcie wojny w środku lasu powstaje wioska, w której schronienie znajdzie ponad tysiąc Żydów.

Najlepszy film rzemieślnika Zwicka od czasu „Chwały”. Świetnie ukazany bezsens wojny (wątek z mleczarzem). Plus wartości poznawcze – ja na przykład nie wiedziałem nic wcześniej o istnieniu braci Bielskich. No, ale w końcu uratowali tylko 1200 Żydów. Gdyby tak zamiast tego zechcieli uratować ze dwóch Polaków, to może nawet prezydent Kaczyński przyznałby im pośmiertnie Ordery Odrodzenia Polski.

Na początku trudno mi było oglądać ten film i nie myśleć, że to jest o Bondzie w żydowskiej partyzantce – ale mimo wszystko udało mi się po pewnym czasie zapomnieć o gwiazdorskiej obsadzie, skupić na istocie sprawy i docenić jeśli nie osiągnięcie kinematografii, to przynajmniej siłę z życia wziętej opowieści. Może nie jest to arcydzieło, ale warto obejrzeć jako kawałek (co prawda subiektywnie ujętej i w dużym stopniu upiększonej) niemal zapomnianej historii, w dodatku pięknie sfilmowany przez Richardo Serrę. No i Liev Shreiber jak zwykle niemożliwy.

Ciekawy temat, dobra obsada plus hollywoodzka sztampa wielkiej wojennej produkcji. Trochę szkoda tematu. Historia żydowskiego oddziału braci Bielskich z okresu II wojny światowej budzi wiele kontrowersji i dawała olbrzymie pole do popisu dla filmowców. Dobrze jednak, że taki film w ogóle powstał.