Opowieść o wielkiej sile miłości od pierwszego wejrzenia. Kiedy Kostek spotyka Lunę, nie ma wątpliwości, że ta piękna blondynka o tajemniczym spojrzeniu jest jego „drugą połówką pomarańczy”. Problem w tym, że Lunę i Kostka dzieli tak wiele, że wydaje się, iż nie ma żadnych szans, by mogli być razem…

Nie dość, że poziom polskiej kinematografii – wbrew temu, co rokrocznie sugerują branżowe media – wciąż sięga dna, to jeszcze od spodu musiał zapukać „Idealny facet…”. Tym razem Konecki i Saramonowicz próbują obnażyć prymitywizm naszego społeczeństwa satyrą o finezyjności Pudelka, czym kolejny raz obnażają jedynie swą indolencję umysłową.

Konecki i Saramonowicz po raz kolejny udowadniają, że polski widz to uwsteczniony pawian, który żarty w rodzaju „Radio Zawsze Dziewica” bierze za wysublimowany komentarz do naszej rzeczywistości. Szkodliwość społeczna czynu jest w przypadku ich nowego filmu jeszcze większa, bo przyświecała im chęć zrobienia satyry „na wszystko”. Szczerze współczuje Saramonowiczowi – jako krytyk miał przeciętne pióro, a jako filmowiec ma przeciętne oko. Mam nadzieję, że wpływy z biletów wszystko mu zrekompensują.