Bella dochodzi do siebie po ataku wampira, który to niemal kosztował ją życie. Zbliżają się jej urodziny, dziewczyna chce je spędzić z Edwardem i jego rodziną. Jednak z pozoru błahy wypadek w trakcie uroczystości sprawia, że Cullenowie decydują się opuścić miasto - rozdzielając tym samym Edwarda i Bellę.

Oddajmy głos maxi10 z forum Bravo.pl: „Najlepsza scena na prawie początku filmu jak bella stoi pod szkołą i edward przyjeżdża i tak idzie a potem się całuje aż się ugryzłam po prostu jak on szedł … to była chyba najlepsza scena piękny wtedy był”. No więc ja też się ugryzłem, jak ten Edek tak szedł i był piękny, ale potem się odezwał i cały czar prysł :-(. Serio, moi drodzy, lepsze dialogi miał Ron Jeremy w swoich pornosach. Co nie zmienia faktu, że opinie szyderców mojego pokroju są tu nieistotne, potencjalnym odbiorcom „Księżyca w nowiu” naprawdę i szczerze polecam recenzje maxi10 czy na przykład Patki2196 z tego samego forum: „BOŻE TO BYŁO PIĘKNE PO PROSTU, MAM OCHOTE dalej ŻYĆ”.

Jak na film o konflikcie centrum-peryferia, całkiem wiarygodny. Przyjeżdża dziewczę z wielkiego miasta do małej dziury i już wszyscy – wampiry, wilkołaki, emosy – smalą do niej cholewki. Jak na film o wampirach, wilkołakach i emosach – Boże drogi!, co za pieprzone gówno!

Kwintesencja kiczu. Choć trzeba przyznać, że film jest momentami bardzo śmieszny. I coraz mocniej współczuję Belli (to perwersja w przypadku wymyślonej postaci, ale cóż, ludzki odruch). Nie dość, że zakochała się w wampirze, starszym od niej o ponad 80 lat, to drugi amant okazał się wilkołakiem. Co to za życie! I jakie perspektywy. Idę włączyć sobie serial o Buffy. Każdy z odcinków jest lepszy od całej „Sagi Zmierzch”.