Kazachstan, rok 1961. Daniel Pokrowski, lekarz i żołnierz, opiekuje się zdrowiem pierwszych sowieckich kosmonautów. Jest żonaty, ale wdaje się w romans z młodą dziewczyną o imieniu Wiera. W czasie zgrupowania przyszłych zdobywców kosmosu w Moskwie, Daniel stara się być nie tylko ich lekarzem, ale też powiernikiem i przyjacielem. Nie potrafi jednak pogodzić się z faktem, że ci młodzi ludzie być może będą musieli oddać życie w imię triumfu ojczyzny.

Rozliczenie z komunizmem jako metafizyczną uzurpacją: nie w formie gniewnego oskarżenia, ale smutnej medytacji. Formalnie i treściowo jest to wariacja na temat „8 1/2” Felliniego, z wątpiącym fizykiem-kosmonautą w roli reżysera (już na planie Guida stała kartonowa rakieta), z dwiema kobietami obok niego i z rozgadanym tłumem pseudo-filozofów, ciągnących go w sprzecznych kierunkach. Znakomity, nierówny, chwilami konfundujący film.