Jest 1961 rok, apogeum zimnej wojny. Okręt K-19 jest dumą radzieckiej floty. Władze na Kremlu chcą za wszelką cenę pokazać potęgę swojej nowej cennej zabawki. I choć K-19 nie jest jeszcze w pełni gotów do żeglugi, doprowadzają do wypłynięcia okrętu w rejs patrolowy. Dowódca okrętu, kapitan Michaił Polenin (Liam Neeson) jest przeciwny tej decyzji, w związku z czym Kreml zarządza, aby dowództwo nad załogą przejął doświadczony kapitan Aleksiej Vostrikov (Harrison Ford). Nie wszystkim podoba się nowy kapitan. 4 czerwca 1961 roku, kiedy radziecka łódź podwodna dopływa do wód północnego Atlantyku, załoga odkrywa, że w reaktorze popsuł się system chłodzący. Przeciek może spowodować przegrzanie reaktora. Ewentualny wybuch doprowadzi nie tylko do zniszczenia łodzi, ale też może spowodować wybuch wojny nuklearnej...

„K-19”, co cieszy, nie jest kolejnym filmem o konflikcie zbrojnym między mocarstwami. Autentyczne zdarzenia z czasów zimnej wojny stanowią tu jedynie tło pod rozegranie emocjonującego pojedynku charakterów. To film o patriotyzmie, lojalności, odwadze, honorze. A przede wszystkim o trudnej sztuce podejmowania wiążących decyzji. Coś na kształt „Buntu na Bounty”, tyle że w łodzi podwodnej. Doskonała rola Neesona, niezła Forda. Dobre kino.

Gratka dla tych, którym podobało się '13 dni', ale marzyli o obejrzeniu podobnego filmu pokazującego konflikt z drugiej strony żelaznej kurtyny. To film o Rosjanach takich jak z dawnej piosenki Stinga ('what might save us, me and you, is that the Russians love their children too') - załodze tonącego atomowego okrętu podwodnego w czasach kryzysu kubańskiego, kiedy trzecia światówka wisiała na włosku. Miłośnicy kina w stylu ekranizacji Toma Clancy mogą się czuć zawiedzeni - tu nie ma szybkiej akcji a la 'Czerwony październik', choć niektóre sceny - np. cała sekwencja naprawy reaktora - trzymają w napięciu jak porządny dreszczowiec. Film jednak stawia raczej na refleksję niż na błyskanie efektami specjalnymi. Świetne role Liama Neessona i (nareszcie! po tylu gniotach!) Harrisona Forda. Polecam.

Od czasu genialnego ‘Das Boot’ Wolfganga Petersena jakoś nikomu nie udało się wnieść nic nowego do specyficznego podgatunku kina wojennego, jakim są filmy, których akcja rozgrywa się na pokładzie łodzi podwodnej. K-19 nie jest tu wyjątkiem – trzeba jednak przyznać, że film bardzo pozytywnie wyróżnia się na tle zrealizowanych w ciągu ostatniego roku amerykańskich filmów z żołnierzami w głównych rolach. Naprawdę nie wiem, co nie podobało się rodzinom marynarzy i spowodowało tyle kontrowersji. Bohaterowie są bardzo ludzcy przez swoje nie zawsze chwalebne czyny, emocje i pomyłki, a tragedia marynarzy radzieckiego K-19 budzi szczere współczucie i nie trąci nachalnym hollywoodyzmem - nawet pomimo faktu, że statkiem dowodzi Harrison Ford. Mimo, że koniec jest od początku przewidywalny, jeśli zna się historię pechowej łodzi, film ogląda się z zainteresowaniem. Całość zgrabnie wyreżyserowana przez panią Kathryn Bigelow (ta od ‘Strange Days’) i ładnie, choć może mało oryginalnie (jak na jego możliwości) sfilmowana przez Jeffa Cronenwetha (‘Fight Club’).

Dziwo. Amerykańska superprodukcja z gwiazdami w obsadzie, która jest socrealstycznym produkcyjniakiem, głoszącym chwałe radzieckiego patiotyzmu. Ale to nic - najbardziej mnie poraziło, że ktoś zdecydował się zatrudnić Liama Neesona do roli w łodzi podwodnej... Ale i tak mnie wciągneło (żart umyślnym efektem)

Film jedynie dla miłośników tematyki podwodniacki, innym trudno będzie się zainteresować. Ale ci pierwsi znajdą co trzeba - ciasne wnętrza, klaustrofobię, napięcie, konflikt. Można się przejąć losem marynarzy, ale w sumie oczywiście nic odkrywczego.